Ο Edward Snowden είναι πατριώτης σύμφωνα με την ACLU (American Civil Liberties Union ή Ένωση για τις ελευθερίες των Αμερικάνων πολιτών).
Ο πληροφοριοδότης των παράνομων κυβερνητικών δραστηριοτήτων που ναι μεν είχαν κυρώσεις και κρατήθηκαν μυστικές από τη νομοθετική, εκτελεστική, και δικαστική εξουσία των ΗΠΑ, ανέλαβε μεγάλο προσωπικό ρίσκο για το κοινό καλό. Με τον δικό του τρόπο, αναθέρμανε μια παγκόσμια συζήτηση σχετικά με την έκταση και τη φύση των παρακολουθήσεων της κυβέρνησης και των πιο θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων.
Τη Δευτέρα που πέρασε η δικαστική απόφαση που κηρύσσει το πρόγραμμα επιτήρησης της NSA αντισυνταγματικό αναδεικνύει την ειρωνεία της δίωξης του Snowden από την κυβέρνηση. Για περισσότερα από 12 χρόνια, η ACLU δηλώνει τις ανησυχίες της σχετικά με τις μαζικές αλλαγές που συμβαίνουν στη δημοκρατία: το ελαστικό σφράγισης των εξουσιών επεκτατικής επιτήρησης από τη δικαστική εξουσία, την παράνομη φύση των προγραμμάτων που εισβάλλουν στα δικαιώματα και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων με ουσιαστικά καμία εποπτεία, και την ήρεμη αποδοχή από ένα κοινό που πιστεύει ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν αν δεν κάνουν κάτι παράνομο.
Αυτό βέβαια ήταν η πλασματική αλήθεια μέχρι που ο Snowden ξύπνησε όχι μόνο τον αμερικανικό λαό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, από έναν αυτάρεσκο λήθαργο. Για τις δράσεις του ο Snowden θα πρέπει να επικροτηθεί και όχι να διασύρεται, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να του χορηγηθεί πλήρης απαλλαγή από τις ποινικές διώξεις και θα πρέπει να του επιτραπεί να συνεχίσει τη ζωή του στις Ηνωμένες Πολιτείες, σαν ένας υπερήφανος Αμερικανός πολίτης.
Πολλά από τα επιχειρήματα των πολέμιων του Snowden, φαίνεται να μην ευσταθούν.
Πολλοί παρατηρητές σημειώνουν ότι ο Snowden αποκάλυψε σημαντικά γεγονότα, αλλά αναρωτιούνται γιατί πήρε την ευθύνη να αποδώσει τις αποδείξεις του στους δημοσιογράφους και όχι στο Κογκρέσο ή την εκτελεστική εξουσία. Η απάντηση είναι απλή: ο Snowden ήταν πολύ έξυπνος και δεν περίμενε χειροπιαστά αποτελέσματα από τους “επίσημους” οδούς. Από τις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, το Κογκρέσο και τα δικαστήρια έχουν αποτύχει παταγωδώς στην παροχή συνταγματική εποπτείας. Όταν η New York Times τελικά βρήκε το θάρρος να εκθέσει το προηγούμενο κατασκοπευτικό πρόγραμμα της NSA το 2005, το Κογκρέσο απάντησε νομιμοποιώντας το παράνομο πρόγραμμα μέσω του FISA Amendments Act of 2008. Τα δικαστήρια αποδείχθηκαν λίγο απρόθυμα να για ένα ουσιαστικό έλεγχο των προγραμμάτων επιτήρησης. Σε δύο διαφορετικές αγωγές που άσκησε η ACLU – μια στο Ντιτρόιτ και μια στη Νέα Υόρκη, και έφτασαν μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ – δεν είχαν αποτέλεσμα επειδή ήταν αδύνατο να αποδειχθούν τα μυστικά προγράμματα επιτήρησης της κυβέρνησης. Χωρίς αυτές τις αποδείξεις, τις οποίες παρεμπιπτόντως η κυβέρνηση δεν επρόκειτο να δώσει, κανένας Αμερικανός δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει τις αποφάσεις των Δικαστηρίων. Σήμερα όμως οι αποδείξεις υπάρχουν μέσω του Snowden.
Ένα δεύτερο επιχείρημα κατά της ασυλίας αναφέρει : “Είχε προσληφθεί από την κυβέρνηση και ήξερε ότι παραβιάζει το νόμο Θα έπρεπε να μείνει στο σπίτι του και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες, αν οι λόγοι που το έκανε ήταν πραγματικά καλοπροαίρετοι. . “. Αν ο Snowden είχε μείνει στη Χαβάη μετά την πρώτη αποκάλυψη του, η κυβέρνηση θα τον έχουν συλλάβει την ίδια ημέρα. Οι νόμοι που χρησιμοποιούνται για τους ανθρώπους τύπου Snowden δεν κάνουν διάκριση μεταξύ πατριωτών πληροφοριοδοτών και ξένων πρακτόρων. Αν η κυβέρνηση είχε καταφέρει να τον φυλακίσει οι πληροφορίες θα σταματούσαν να έρχονται στην επιφάνεια. Ο Snowden σίγουρα θα είχε υποβληθεί σε “ειδικά διοικητικά μέτρα” και θα του απαγορευόταν συν τοις άλλοις η οποιαδήποτε επαφή με δημοσιογράφους. Ο Snowden ήξερε ότι δεν θα μπορούσε να μείνει στις ΗΠΑ και να αρχίσει τις δημόσιες αποκαλύψεις.
Ένα τρίτο επιχείρημα – που συχνά αναφέρεται στον τύπο και συγκεκριμένα στις σελίδες συντακτών της Wall Street Journal – αμφισβητεί την γνησιότητα των κινήτρων του Snowden εξετάζοντας τις χώρες στις οποίες βρήκε καταφύγιο. Αν Snowden ήταν τόσο αληθινά πιστός στη δημοκρατία, ποτέ δεν έπρεπε να ταξιδέψει στην Κίνα ή τη Ρωσία. Το επιχείρημα αυτό αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την τεράστια δύναμη της αμερικανικής κυβέρνησης να παρεμβαίνει στις αποφάσεις άλλων κυβερνήσεων για να ανακτήσει φυγόδικους καταζητούμενους (και όχι μόνο). Θυμηθείτε ότι η αμερικανική κυβέρνηση με προσπάθειες του Προέδρου Ομπάμα και του Γραμματέα Kerry έκαναν τα πάντα για να εξασφαλιστεί ότι Snowden δεν θα έβρισκε άλλη πόρτα, εκτός τις πόρτες των αμερικάνικων ομοσπονδιακών φυλάκων. Ακόμα και οι χώρες που είχαν εκφράσει την αγανάκτηση τους για τις δράσεις επιτήρησης της NSA όπως η Γερμανία, η Βραζιλία και το Μεξικό, τελικά δεν προσέφεραν πολιτικό άσυλο στονSnowden. Η υποκρισία και τη συνθηκολόγηση τους στην αμερικανική διπλωματία, τοποθέτησε τον Snowden απέναντι, χωρίς άσυλο αφήνοντας του λίγες εναλλακτικές λύσεις. Μια από αυτές ήταν το άσυλο στη Ρωσία για να μην βρεθεί στις φυλακές των ΗΠΑ.
Ο Edward Snowden είναι ένας μεγάλος Αμερικανός και ένας αληθινός πατριώτης. Εργαζόμενοι στο ACLU είναι υπερήφανοι που είναι οι νομικοί του σύμβουλοι. Έχουν δεσμευτεί να τον βοηθήσουν σε όλα τα νομικά ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει.
Πατριώτες σαν κι αυτόν, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να υπομείνουν προσωπικές θυσίες για να υπερασπιστούν μια αλήθεια που μερικοί θεωρούν αυτονόητη και δεδομένη, δεν υπάρχουν πολλοί.
