Μπορεί να ακούγεται απίστευτο, αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται πληροφορίες με μόλις 10 bit ανά δευτερόλεπτο!
Ναι, αυτή είναι πιο αργή ταχύτητα του Διαδικτύου που πολλοί από εμάς υπομείναμε κατά τις πρώτες ημέρες της σύνδεσης μέσω τηλεφώνου.
Αν και οι αισθήσεις μας προσλαμβάνουν δισεκατομμύρια bits δεδομένων κάθε δευτερόλεπτο, ο εγκέφαλός μας περνά με έξυπνο τρόπο αυτό το χάος, αφήνοντας να περάσει μόνο ό,τι είναι σημαντικό.
Αυτό δεν είναι τυχαίο.
Οι ερευνητές Jieyu Zheng και Markus Meister (Division of Biology and Biological Engineering, California Institute of Technology, Pasadena, CA, USA) εξηγούν στη μελέτη τους The Unbearable Slowness of Being, ότι ο εγκέφαλος είναι φτιαγμένος με αυτόν τον τρόπο για την επιβίωση του ανθρώπου.
Αντί να κατακλύζεται από με δισεκατομμύρια λεπτομέρειες, ο εγκέφαλος έχει ένα σύστημα να εστιάζει σε ό,τι έχει μεγαλύτερη σημασία.
Εξασφαλίζει με αυτό τον τρόπο ότι ενεργούμε γρήγορα και αποτελεσματικά χωρίς να κολλάμε σε περιττές πληροφορίες.
Ο αργός ρυθμός του ανθρώπινου εγκεφάλου μπορεί να φαίνεται σαν μειονέκτημα στον σημερινό κόσμο με τους γρήγορους ρυθμούς, αλλά ήταν αρκετός για την επιβίωσή μας σε όλη την ανθρώπινη ιστορία.
Η εξέλιξη έδωσε προτεραιότητα στην αποτελεσματικότητα έναντι της ταχύτητας, επιτρέποντας στον εγκέφαλο να επικεντρώνεται σε κρίσιμες εργασίες χωρίς να σπαταλά ενέργεια.
Οι μηχανές μπορεί να συνεχίζουν να μας ξεπερνούν σε ακατέργαστη ισχύ επεξεργασίας, αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος παραμένει προσηλωμένος στην ικανότητά του να δίνει προτεραιότητα στα επείγοντα και σημαντικά και να προσαρμόζεται.
Η μελέτη εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα: Γιατί ένας εγκέφαλος ικανός για τέτοια πολυπλοκότητα λειτουργεί με τόσο αργό ρυθμό;
Οι ερευνητές αναφέρουν
Γιατί μπορούμε να σκεφτόμαστε μόνο ένα πράγμα τη φορά; Ο εγκέφαλος φαίνεται να λειτουργεί με δύο διακριτούς τρόπους: ο “εξωτερικός” εγκέφαλος χειρίζεται γρήγορα υψηλών διαστάσεων αισθητηριακά και κινητικά σήματα, ενώ ο “εσωτερικός” εγκέφαλος επεξεργάζεται τα μειωμένα λίγα bits που απαιτούνται για τον έλεγχο της συμπεριφοράς. Υπάρχουν εύλογες εξηγήσεις για τους μεγάλους αριθμούς νευρώνων στον εξωτερικό εγκέφαλο, αλλά όχι για τον εσωτερικό εγκέφαλο, και προτείνουμε νέες ερευνητικές κατευθύνσεις για αυτό.
doi.org/10.48550/arXiv.2408.10234
Ο εγκέφαλος.
Αυτό είναι το καθεαυτό σημείο κρούσης της εν λόγω έρευνας των επιστημόνων. Εκείνων δηλαδή που ως άλλοι “θεοί” έπαιξαν με το DNA και το MRNA των ανθρώπων στην “περίοδο της … πανδημίας” και εκ των πραγμάτων οδήγησαν πλήθος αυτού σε εμφράγματα, εγκεφαλικά, … αδιαφανούς αιτίας θανάτους, παράνοια και γενικά σε κάθε τι ΔΟΛΟφονικό αίτιο αποσυντονισμού της εξέλιξης, της ελευθερίας και της διανόησης του ανθρώπινου είδους.
Ο εγκέφαλος, που πιθανότατα “πρέπει” να απαξιωθεί για να “βασιλεύσει” ο τεχνητός εγκέφαλος της AI και της λήψης αποφάσεων από υπερεθνικά κέντρα που “ενδιαφέρονται” για το κοινό καλό, την προστασία και την παροχή τόσης ελευθερίας κινήσεων στους ανθρώπους, όση αντέχουν οι ανά τη Γη (όχι πάντα φανερές) εξουσίες.
Οι “επιστήμονες” ας σκεφτούν (ΑΝ ΜΠΟΡΟΥΝ) πως πιθανότατα η ταχύτητα επεξεργασίας μιας πληροφορίας (εν τω προκειμένω από τον ανθρώπινο εγκέφαλο) δεν είναι το άπαν μιας και προφανέστατα, στην λήψη αποφάσεων του, συμπαρασύρονται κι άλλες έννοιες όπως εκείνες που περιλαμβάνουν τις έννοιες : απαξίωση όσων δεν αξίζουν, υποβιβασμός ταχύτητας επεξεργασίας σε ανούσια πράγματα, ψυχισμός ατόμου και τέλος συμπερίληψη στην αποφάσεις “τρίτων” εννοιών, άγνωστων στην εν λόγω επιστημονική κοινότητα όπως εκείνες που ονομάζονται : Αρχές, Ηθική, Δικαίωμα, Υποχρέωση, καθορισμός προτεραιοτήτων.
Εν ολίγοις, αν σκεφτούμε ένα πείραμα όπου ένας άνθρωπος μιλά με ένα ανόητο άτομο, ο εγκέφαλος του πρώτου θα σκεφτεί : δεν έχει νόημα η συζήτηση μαζί του. Έτσι θα απαξιώσει κάθε μορφή διάπλασης απάντησης, πρότασης και συνεργασίας με το δεύτερο άτομο, δίνοντας έτσι την εντολή : κάνε μεταβολή και φύγε. Αντιθέτως, ο ΑΙ … εγκέφαλος, θα επιχειρήσει να “σκεφτεί” και να δώσει απάντηση ( ; ) σε μια ερώτηση του είδους : τρώγονται οι πέτρες κι αν ναι, με ποια συνταγή και σε ποια ποσότητα ;
Τέλος, ο ανθρώπινος εγκέφαλος (και δεν αναφέρομαι σ’ εκείνον τον εγκέφαλο των Αϊνστάιν, Πυθαγόρα, Επίκουρων, Κιουρί κλπ) λειτουργεί και αποφασίζει τάχιστα, αστραπιαία ίσως, σε ουσιώδεις καταστάσεις κι όχι σε εκείνες που καταρτίζουν οι μαρκετινίστικες νόρμες.