Η μουσική βιομηχανία αποθηκεύει την μουσική της από την δεκαετία του 90 και μετά σε σκληρούς δίσκους, αλλά ανακάλυψε ότι το ένα πέμπτο εξ αυτών αποτυγχάνει πλέον να διαβαστεί.
Ένα πολύ σκληρό μάθημα πήρε η πρόσφατα η μουσική βιομηχανία καθώς από την δεκαετία του 1990 άλλαξε τον τρόπο αποθήκευσης της μουσικής της και από τα κλασσικά μπομπινόφωνα αποθήκευε τα τραγούδια σε σκληρούς δίσκους. Οι σκληροί δίσκοι όμως πεθαίνουν και έτσι ανακάλυψε ότι από τους δίσκους της δεκαετία του 90 το ένα πέμπτο δεν μπορεί να διαβαστεί.
Το έργο τη αποθήκευσης της μουσικής το έχει κατά το πλείστον αναλάβει η εταιρεία Iron Mountain, που ειδικεύεται στην αποθήκευση και στην καταστροφή δεδομένων με εστίαση στις βιομηχανίες και ιδιαίτερα στην μουσική βιομηχανία. Η εργασία της είναι να χειρίζεται την αρχειοθέτηση των υλικών αποθήκευσης της βιομηχανίας πολυμέσων.
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα Mix Online, η εταιρεία έκανε μια έρευνα στα θησαυροφυλάκια της και ανακάλυψε μια ανησυχητική τάση: Από τους χιλιάδες και χιλιάδες αρχειοθετημένους σκληρούς δίσκους από τη δεκαετία του 1990 που οι πελάτες της ζητούσαν να επαναεκδόσουν ή να τροποποιήσουν, περίπου το ένα πέμπτο είναι δυσανάγνωστο.
Η Iron Mountain έχει μια ευρεία βάση πελατών, αλλά λόγω του ότι εστιάζει στη μουσική επιχείρηση, σημαίνει ότι υπάρχουν ιστορικά τραγούδια από τις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που πεθαίνουν.
Οι σκληροί δίσκοι κέρδισαν δημοτικότητα έναντι της μαγνητικής ταινίας σε μπομπίνες ως σταθμοί εργασίας ψηφιακού ήχου, λογισμικού μίξης και επεξεργασίας, λόγω των μειονεκτημάτων της μαγνητικής ταινίας, συμπεριλαμβανομένης της φθοράς από το χρόνο και της φωτιάς.
Αλλά οι σκληροί δίσκοι παρουσιάζουν τα δικά τους προβλήματα αρχειοθέτησης. Οι τυπικοί σκληροί δίσκοι δεν σχεδιάστηκαν για μακροχρόνια χρήση αρχειοθέτησης. Η Iron Mountain ισχυρίζεται ότι “Εάν οι πλάκες του δίσκου περιστρέφονται και δεν έχουν καταστραφεί”, μπορεί να αποκτήσει πρόσβαση στο περιεχόμενο.
Όμως το «αν γυρίζει» είναι με ερωτηματικό. Οι μουσικοί και τα στούντιο που ψάχνουν τώρα στα αρχεία τους για να κάνουν remaster κομμάτια, συχνά διαπιστώνουν ότι οι μονάδες δίσκου, ακόμη και όταν είναι αποθηκευμένοι στην πρέπουσα θερμοκρασία και υγρασία, έχουν αποτύχει με κάποιο τρόπο, χωρίς να υπάρχει διαθέσιμη επιλογή, έστω και μερικής ανάκτησης.
Η ουσία του προβλήματος είναι ότι δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε κανένα μέσο, επομένως η σωστή τεχνική αποθήκευσης είναι να αντιγράφετε τα σημαντικά πράγματα ξανά και ξανά, σε νέα αποθήκευση. Τα οπτικά μέσα σαπίζουν, τα μαγνητικά μέσα σαπίζουν και χάνουν μαγνητικό φορτίο, τα ρουλεμάν κολλάνε, οι ssd δίσκοι χάνουν τη φόρτιση κ.λπ. Και το ότι οι σκληροί δίσκοι στο τέλος θα αποτύχουν δεν είναι κάτι καινούργιο.
ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ TECHNO ΤΟΥ 90S