Η πρόσφατη αίτηση πτώχευσης από την 23andMe δεν είναι απλώς άλλη μια οικονομική κρίση – είναι μια αυστηρή προειδοποίηση για την κοινότητα της κυβερνοασφάλειας. Όταν μια εταιρεία στην οποία πλήθος ανθρώπων έχει εμπιστευθεί αμετάβλητα, ευαίσθητα γενετικά δεδομένα καταρρέει, είμαστε υποχρεωμένοι να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο προστατεύουμε περιουσιακά στοιχεία δεδομένων, στα οποία δεν μπορεί να γίνει reset.
Αυτή η εξέλιξη θα πρέπει να λειτουργήσει καταλυτικά ώστε οι οργανισμοί να δώσουν προτεραιότητα σε ισχυρά μέτρα προστασίας δεδομένων. Μην ξεχνάμε πως επρόκειτο για μια εταιρεία που είχε ήδη υποστεί μεγάλη παραβίαση δεδομένων (data breach) που επηρέασε εκατομμύρια χρήστες. Τώρα, με την οικονομική της πορεία σε ελεύθερη πτώση, εξακολουθεί να διατηρεί μερικά από τα πιο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα που μπορούμε να φανταστούμε. Τα δεδομένα DNA δεν είναι μόνο προσωπικά. είναι μόνιμα, αδύνατο να αλλάξουν και δυνητικά προς εκμετάλλευση για τα επόμενα χρόνια.
Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας πώλησης, αυτά τα δεδομένα να υποστούν κακή διαχείριση, να πωληθούν χωρίς επαρκή εποπτεία ή να πέσουν στα χέρια ηθοποιών με ασαφείς ή κακόβουλες προθέσεις.
Με όρους κυβερνοχώρου, πρόκειται για ένα περιουσιακό στοιχείο υψηλής αξίας με ευρεία και ευάλωτη επιφάνεια επίθεσης. Ακόμη και αν δεν κλάπηκαν ακατέργαστα γενετικά δεδομένα κατά την τελευταία παραβίαση, τα σχετικά μεταδεδομένα —όπως οι οικογενειακοί σύνδεσμοι, τα έτη γέννησης και οι τοποθεσίες— μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία εξαιρετικά αποτελεσματικών καμπανιών ηλεκτρονικού ψαρέματος και κοινωνικής μηχανικής.
Στην πραγματικότητα, ανησυχούμε περισσότερο για το πώς τα δεδομένα καταλήγουν να χρησιμοποιούνται εμπορικά έναντι του τι θα κάνουν οι κακόβουλοι με αυτά. Η παραβίαση δεδομένων συνέβη σχεδόν πριν από 2 χρόνια και δεν έχουν εμφανιστεί νέες επιθέσεις που να συνδέονται με αυτήν μέχρι τώρα. Στον αντίποδα, εμπορικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν κακόβουλα για προώθηση ασφάλειας ζωής και περισσότερο στοχευμένο μάρκετινγκ.
Μπαίνουμε σε μια εποχή όπου τα εργαλεία που τροφοδοτούνται με AI μπορούν να επεξεργάζονται και να οπλίζουν αυτού του είδους τα δεδομένα σε κλίμακα. Οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου χρησιμοποιούν ήδη γενετική τεχνητή νοημοσύνη για την αυτοματοποίηση των επιθέσεων και μεγάλα γενετικά σύνολα δεδομένων όπως αυτό προσφέρουν ένα νέο όριο. Οι κυβερνήσεις και οι ρυθμιστικές αρχές πρέπει να παρέμβουν τώρα —με σαφή πρωτόκολλα, ανεξάρτητη εποπτεία και εκτελεστές διασφαλίσεις— προτού αλλάξουν χέρια τα δεδομένα. Μόλις διαρρεύσουν αυτού του είδους οι πληροφορίες, παραμένουν εκεί έξω για πάντα.
Οι συνέπειες από τη χρεοκοπία της 23andMe είναι μια περίπτωση που τονίζει την κρίσιμη φύση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο στη σημερινή ψηφιακή εποχή. Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν μπορούμε να αποτρέψουμε μια παραβίαση – είναι αν μπορούμε να προστατεύσουμε δεδομένα που, μόλις εκτεθούν, υπάρχουν για πάντα. Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε να εξασφαλίσουμε περιουσιακά στοιχεία που είναι θεμελιωδώς αμετάβλητα;
Της Κωνσταντίνα Κούκου, Major Account Manager and Evangelists, Check Point Software Technologies
