Το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων (Copyright) βασίζεται στην ιδέα της ανταλλαγής. Ανταλλαγή των αποκλειστικών δικαιωμάτων, εφοδιασμού της βιομηχανίας των πνευματικών δικαιωμάτων με πολιτισμό και γνώση για το ευρύ κοινό. 
Αποδεικνύεται ότι η όλη υπόθεση είναι ένα ψέμα, καθώς οι δημιουργοί ανταγωνιστικά ή όχι παρέχουν πολιτισμό και γνώσης ούτως ή άλλως.
Tο μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων (Copyright) επανήλθε στη Μεγάλη Βρετανία το 1710, (το είχαν σταματήσει το 1695).
Θεσπίστηκε γιατί οι τυπογράφοι (όχι οι συγγραφείς) επέμειναν, ότι αν δεν έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα για να έχουν κέρδος, και δεν θα εκτύπωναν τίποτα.
Έτσι ήταν οι τυπογράφοι και όχι οι συγγραφείς ή οι δημιουργοί περιεχομένου, που επανέφεραν το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων, μέσω του λεγόμενου καταστατικού της Anne ή Statute of Anne.)
Το Κοινοβούλιο της Μεγάλης Βρετανίας αποδέχθηκε αυτή την πρόταση, και ως εκ τούτου, σχηματίστηκε το κοινωνικό συμβόλαιο του μονοπωλίου πνευματικών δικαιωμάτων:
“Σε αντάλλαγμα για την παροχή μόνο των υπηρεσιών για να μπορεί ο πολιτισμός να τεθεί σε λειτουργία προς όφελος των πολιτών, οι εκδότες και οι διανομείς θα έχουν χρονικά περιορισμένα αποκλειστικά δικαιώματα.”
Ερώτηση: αν δηλαδή δεν υπήρχαν τα αποκλειστικά δικαιώματα και γενικότερα το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων (Copyright), δεν θα υπήρχε καμία κουλτούρα, κανένας πολιτισμός;
Αυτή είναι η σύμβαση που έχουν οι κυβερνήσεις και χρησιμοποιούν οι εταιρείες από τότε: σε αντάλλαγμα για την παροχή μιας μαγικής υπηρεσίας που κάνει τον πολιτισμό να υπάρχει, οι εκδότες έχουν το δικαίωμα να απολαμβάνουν τα κέρδη από τα αποκλειστικά δικαιώματα. Τα αποκλειστικά δικαιώματα, τους δίνουν κάθε δικαίωμα να τιμωρήσουν και να κάνουν παρακρατήσεις.
Το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ του κοινού και της βιομηχανίας των πνευματικών δικαιωμάτων είναι: σε αντάλλαγμα για τα αποκλειστικά δικαιώματα, οι εκδότες θα διαθέτουν τον πολιτισμό, και είναι οι μόνοι που μπορούν να παρέχουν την διαθεσιμότητα του πολιτισμού.
Copyright…..Τι λέτε;
Με τον ερχομό του Διαδικτύου, βλέπουμε ότι οι άνθρωποι δημιουργούν, χωρίς να διαθέτουν τα αποκλειστικά δικαιώματα σε άλλους, χωρίς το μονοπώλιο. Και υπάρχουν εκατομμύρια δημιουργοί!
Για τα έργα που παράγουν έχουν παραιτηθεί δημοσίως από τα δικαιώματα τους ή τα έχουν αναθέσει για δημοσίευση με άδεια της Creative Commons.
Το YouTube από μόνο του έχει 300 ώρες νέων βίντεο κάθε λεπτό. Αυτό σημαίνει ότι το YouTube μόνο παρέχει 18.000 τηλεοπτικά κανάλια που λειτουργούν 24/7.
Θα πείτε ότι τα περισσότερα από αυτά δεν αξίζει να τα παρακολουθήσετε, αλλά το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα νόμιμα τηλεοπτικά κανάλια.
Η ιδέα του ότι η βιομηχανία των πνευματικών δικαιωμάτων είναι η μόνη ικανή να παρέχει ο πολιτισμό είναι πολύ τολμηρή και χρειάζεται αρκετό θράσος να το δηλώνεις το 2015.
Έτσι, αν ήσασταν η κυβέρνηση, ή ο αγοραστής τι θα κάνατε; Ο αγοραστής ο οποίος πληρώνει ακριβά τα αποκλειστικά δικαιώματα στη βιομηχανία του θεάματος που ισχυρίζεται ότι η σύμβαση αυτή είναι ο μόνος τρόπος διαθεσιμότητας του πολιτισμού.
Αλήθεια τι θα κάνατε;
Θα καταγγείλετε τη σύμβαση με τον πωλητή της δημόσιας κουλτούρας και απαιτεί επιβλαβή αποκλειστικά δικαιώματα σε αντάλλαγμα ενός πολιτισμού που δεν έχει δημιουργήσει;
Θα βρείτε άλλον προμηθευτή ο οποίος παρέχει καλύτερες υπηρεσίες στο κοινό;
Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η βιομηχανία του θεάματος θα πρέπει να απολαμβάνει τα αποκλειστικά δικαιώματα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο ότι έχουν στην κατοχή τους θα πρέπει να ανακληθεί. Δεν έχει υπογραφεί κανένα κοινωνικό συμβόλαιο, οπότε η σύμβαση μπορεί να ανακληθεί.
Άποψη του Rick Falkvingeιδρυτής του Σουηδικού Κόμματος των Πειρατών. Δημοσιεύτηκε στο TorrentFreak.
