Θα πρέπει να είστε ευγνώμονες που η παρακάτω δημοσίευση παρουσιάζει μόνο ένα proof-of-concept ενός hack: Γερμανοί ερευνητές έδειξαν ότι οι μηχανισμοί διανομής λογισμικού στο Διαδίκτυο μπορούν να μετατραπούν σε φορείς Malware, χωρίς την τροποποίηση του αρχικού κώδικα.
Οι Felix Gröbert, Ahmad-Reza Sadeghi και Marcel Winandy από το Πανεπιστήμιο του Ruhr κατάφεραν να αναπτύξουν ένα μηχανισμό on-the-fly για την έγχυση κώδικα σε μια λήψη. Όπως γράφουν στην εργασία τους (PDF) που φιλοξενείται στο PacketStorm:
“Ο αλγόριθμος μας χρησιμοποιεί virus infection routines και επιθέσεις ανακατεύθυνσης δικτύου, χωρίς να χρειάζεται να τροποποιήσει την ίδια την εφαρμογή. Αυτό επιτρέπει την μόλυνση των εκτελέσιμων αρχείων που κατεβαίνουν με μια ενσωματωμένη ψηφιακή υπογραφή, αφού η υπογραφή δεν ελέγχεται αυτόματα πριν από την εκτέλεση του αρχείου. “
Χρησιμοποιούν αυτό που αποκαλούν ένα συνδετικό (binder) για να ενώσουν στην αρχική εφαρμογή, τον κακόβουλο κώδικα. “Κατά την εκκίνηση της μολυσμένης εφαρμογής το binder ξεκινάει επίσης. Αναλύει το δικό του αρχείο για πρόσθετα ενσωματωμένα εκτελέσιμα αρχεία, τα αναδομεί και τα εκτελεί. Όλα αυτά είναι εντελώς αόρατα στον χρήστη.”
Μια επιτυχής επίθεση εξαρτάται πάρα πολύ από την ικανότητα ανακατεύθυνσης της κίνησης, όπως φαίνεται παραπάνω.
Οι κυβερνήσεις, αναφέρουν οι ερευνητές, θα μπορούσαν να είναι σε θέση να εκμεταλλεύονται τους κόμβους του δικτύου μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη για να επισκιάσουν την κίνηση. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα ευάλωτα router.
Για να μετριάσουν τέτοιες επιθέσεις, οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι διανομείς λογισμικού θα πρέπει να ενισχύσουν τους μηχανισμούς διανομής τους, για να αποκλείσουν τα hijacks της κυκλοφορίας. Τεχνολογίες όπως OpenVPN, IPSec ή HTTPS θα βοηθούσαν αρκετά.
Οι ψηφιακές υπογραφές φαίνεται να μην βοηθούν σε αυτό το hack και θα πρέπει ο χρήστης ή το λειτουργικό να μπορεί να ελέγχουν τα hash. “Οι τιμές αναφοράς θα πρέπει να λαμβάνονται μέσω αξιόπιστων καναλιών.”
Τα λογισμικά Anti-virus από την άλλη θα πρέπει να τροποποιηθούν για να ελέγχουν για τη συμπεριφορά του binder. Αρχιτεκτονικές “trusted virtualisation” θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν.
The Register
