Πήγα με τον μικρότερο μου εαυτό για καφέ. Δεν πρόκειται για ένα ταξίδι στο χρόνο όχι. Ας πούμε ότι συναντήθηκα τον 20χρονο εαυτό μου την δεκαετία του 80. Τι να του πω;
Είναι μια νέα τάση του TikTok, βασισμένη σε ένα ποίημα της Jennae Cecelia, που έχει υιοθετήσει με ενθουσιασμό η νεολαία: Μια συνάντηση με τους νεότερους εαυτούς σας. Τα βίντεο είναι ειλικρινή για τον χαμένο, πληγωμένο νεανικό εαυτό αλλά και για τις τωρινές καταστάσεις που ζει ο εαυτός.
Σε όλους αρέσει μια αφήγηση στο σενάριο “ο μεγαλύτερος εαυτός στοχάζεται συμπονετικά για τον άμυαλο νέο”.
Εξαρτάται βέβαια στο που ζούμε και φυσικά στο πως διαβάζει ο καθένας την δική του πραγματικότητα.
Για παράδειγμα: ζούμε στη χώρα που αν δεν κάνει εκπομπή η Νικολούλη το πτώμα θα μείνει στον κήπο για πάντα; Να μην συνεχίσω και με χαρακτηρίσουν ΨΕΚ…. σκεφτείτε μόνοι σας. Α! ζούμε στη χώρα που αν αυτά που σκέφτεσαι δεν ταιριάζουν με ένα συγκεκριμένο αφήγημα είσαι ΨΕΚ.
Την ίδια στιγμή, όμως υπάρχουν και πάρα πολλά που θα μπορούσε να μας διδάξει ο νεότερος εαυτός μας. Αν είμαστε σε φάση να ακούσουμε και να δεχτούμε συμβουλές από 20χρονους, εμείς που θέλουμε να τους συμβουλεύσουμε.
Θυμάμαι τότε είχα εκτεταμένες σκέψεις για πολλά θέματα. Αιχμηρός, ενεργητικός και αμφισβητούσα σπάνια τη διάνοιά μου. Ήμουν ξεκάθαρος για το τι ήθελα από τη ζωή. Η συχνά απογοητευτική τωρινή μας κατάσταση θα μπορούσε να πάρει πολλά από τους 20χρονους.
Το παραπάνω σενάριο δεν είναι για όλους.
Υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι αυτό που ζούμε είναι τέλειο, κινούμενοι στις ιλιγγιώδεις ταχύτητες του “Ελλάδα 2.0”. Χρειάζεται τόλμη, εμπεριέχει ευθύνη και απαιτεί ειλικρίνεια η απάντηση στο “πως φτάσαμε ως εδώ” αλλά και στο “τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ή να αλλάξουμε για να ζούμε καλύτερα σήμερα”.
Θα μπορούσαμε; ή αφεθήκαμε στο κύμα και η ζωή μας πήγε τρένο;
ΥΓ.: οι παραπάνω ερωτήσεις δεν χρειάζονται απαντήσεις – δικαιολογίες, μην το τολμήσετε γιατί δεν θα έχει νόημα. Ζήστε το παρόν που δημιουργήσαμε χωρίς ενοχές, μια χαρά πάμε…..
