Η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο πρέπει να θεωρείται ως ανθρώπινο δικαίωμα, καθώς οι άνθρωποι που δεν μπορούν να συνδεθούν στο διαδίκτυο – ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες – δεν έχουν ουσιαστικούς τρόπους να επηρεάσουν τους παγκόσμιους παίκτες, που διαμορφώνουν την καθημερινή τους ζωή.
Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα, μία νέας μελέτης περί του διαδικτύου, που πραγματοποιήθηκε και δημοσιεύτηκε από τον Δρ. Merten Reglitz, λέκτορα του πανεπιστημίου του Μπέρνιγχαμ, στην Journal of Applied Philosophy (Περιοδικό Εφηρμοσμένης Φιλοσοφίας).
Σύμφωνα με την μελέτη “The Human Right to free Internet Access“, οι δεσμεύσεις των πολιτικών ηγετών πραγματοποιούνται πλέον όλο και περισσότερο σε απευθείας σύνδεση (online), και έτσι οι βασικές ελευθερίες που θεωρούνται δεδομένες, όπως η ελεύθερη έκφραση, η ελευθερία της πληροφόρησης και η ελευθερία του συνέρχεσθαι, υπονομεύονται εάν κάποιοι πολίτες έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και άλλοι όχι.
Η νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι το διαδίκτυο θα μπορούσε να αποτελέσει βασικό μέσο προστασίας άλλων βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η ζωή, η ελευθερία και η αποτροπή βασανιστηρίων.
Σε σχόλιο του ο Δρ Reglitz αναφέρει:
“Η πρόσβαση στο Διαδίκτυο δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αντίθετα ένα ηθικό ανθρώπινο δικαίωμα και όλοι θα πρέπει να έχουν ανεμπόδιστα και χωρίς λογοκρισία, πρόσβαση σε αυτό το παγκόσμιο μέσο. Θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όσους δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.
Χωρίς μία μια τέτοια πρόσβαση, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν έναν ουσιαστικό τρόπο να επηρεάσουν και να φέρουν προ των ευθυνών τους υπερεθνικούς νομοθέτες και θεσμούς. Αυτοί οι άνθρωποι απλά δεν έχουν λόγο στη διαμόρφωση των κανόνων, που πρέπει να υπακούν και που διαμορφώνουν την ζωή τους”.
Πρόσθεσε ότι η άσκηση της ελευθερίας του λόγου και η απόκτηση πληροφοριών ήταν πλέον εξαρτημένη από την πρόσβαση στο διαδίκτυο. Πολλές από τις σημερινές πολιτικές συζητήσεις διεξήχθησαν σε απευθείας σύνδεση και αρκετές πληροφορίες σχετικά με την πολιτική μοιράζονται στο διαδίκτυο.
Η έρευνα του Dr. Reglitz αποδίδει στο διαδίκτυο πρωτοφανείς δυνατότητες για την προστασία των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως στη ζωή, την ελευθερία και την σωματική ακεραιότητα. Αν και αναγνωρίζει ότι το διαδίκτυο δεν εγγυάται αυτά τα δικαιώματα, παραθέτει παραδείγματα συμμετοχής που κόσμου που μέσα από αυτό βοήθησαν την εκάστοτε κυβέρνηση και τα θεσμικά όργανα, να λάβουν υπόψη τους την γνώμη του. Αυτά τα παραδείγματα περιλαμβάνουν:
- Την «Αραβική άνοιξη» και τους νέους τρόπους παγκόσμιας αναφοράς για τις κυβερνητικές φρικαλεότητες.
- Την τεκμηρίωση αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας κατά των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ.
- Την καμπάνια #MeToo που συνέβαλε στη «αποτροπή» της σεξουαλικής παρενόχλησης των γυναικών από ισχυρούς άνδρες.
Η μελέτη καταδεικνύει μια σειρά σημαντικών πολιτικών θεσμών που έχουν δεσμευτεί να εξασφαλίσουν καθολική πρόσβαση στο διαδίκτυο για τους πληθυσμούς τους, πεπεισμένοι ότι ο στόχος αυτός είναι προσιτός:
- Το ινδικό κράτος της Κεράλα έχει κηρύξει την καθολική πρόσβαση στο διαδίκτυο ως ανθρώπινο δικαίωμα και έχει ως στόχο να το παράσχει σε 35 εκατομμύρια άτομα μέχρι το 2019.
- Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δρομολογήσει την πρωτοβουλία WiFi4EU για να παρέχει «σε κάθε δημόσιο κέντρο κάθε ευρωπαϊκού χωριού και πόλης, δωρεάν ασύρματη πρόσβαση στο Internet μέχρι το 2020».
- Η παγκόσμια πρόσβαση των αναπτυσσόμενων χωρών στο διαδίκτυο αποτελεί μέρος των Στόχων της UN Sustainable Development Goals (Βιώσιμη Ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών).
Πολλοί άνθρωποι σε φτωχότερα μέρη του κόσμου εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο, αλλά ο αριθμός τους μειώνεται καθώς η τεχνολογία γίνεται φθηνότερη. Ωστόσο, η επέκταση του διαδικτύου έχει επιβραδυνθεί τα τελευταία χρόνια, γεγονός που υποδηλώνει ότι η καθολική πρόσβαση δεν θα συμβεί χωρίς μία, εκ προθέσεως, προώθηση.
Η μελέτη προσθέτει ότι το δικαίωμα του ανθρώπου στην πρόσβαση στο internet είναι παρόμοιο με το παγκόσμιο δικαίωμα στην υγεία. Όμως, πολλά κράτη είναι πάρα πολύ φτωχά για να παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες. Αντ ‘αυτού, καλούνται πρώτιστα να παράσχουν βασικές ιατρικές υπηρεσίες και να εργαστούν για την παροχή υψηλότερης ποιότητας παροχής υγειονομικής περίθαλψης. Τέτοια κράτη θα πρέπει αρχικά να προσφέρουν δημόσιους τόπους με πρόσβαση στο διαδίκτυο και να αναπτύξουν υποδομή πληροφορικής (όπως τηλεφωνία) που θα αυξήσει την πρόσβαση.
Εμείς, στο SecNews, συνυπογράφουμε τα συμπεράσματα της μελέτης. Η τάση τους διαδικτύου είναι να υπερσκελίσει την τηλεόραση και τα έντυπα μέσα, όσο αναφορά τουλάχιστον τις ειδήσεις και τα πολιτικά γεγονότα.
Το διαδίκτυο είναι ένα μέσο επικοινωνίας πιο γρήγορο, πιο άμεσο και με πολύ μεγαλύτερο κοινό από οποιοδήποτε διεθνές κανάλι της τηλεόρασης. Μπορεί να μεταφράζει άμεσα όλα τα πολιτικά μηνύματα και γεγονότα και επί πλέον δύσκολα μπορεί να χαλιναγωγηθεί. Τα επόμενα χρόνια προβλέπεται να γίνει το βασικό μέσο επικοινωνίας και μεταφοράς πληροφορίας.
Παρότι έχει πολλά μελανά σημεία , όπως τα fake news, να είστε σίγουροι ότι σε λίγα χρόνια θα κυριαρχεί στην ζωή σας. Θεωρούμε λοιπόν ότι, ναι, πρέπει να χαρακτηριστεί ως ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Πρέπει να υπάρξει μέριμνα για δωρεάν και ελεύθερη πρόσβαση από όλους.
