Οι μηχανικοί της NASA πυροδότησαν με επιτυχία ένα σύνολο προωθητών που το 47χρονο διαστημόπλοιο Voyager 1 δεν έχει χρησιμοποιήσει εδώ και δεκαετίες.
Το γερασμένο αλλά ακόμα λειτουργικό Voyager 1 στο ταξίδι τους προς το άγνωστο δημιουργεί προβλήματα που είναι πρωτόγνωρα για τους μηχανικούς της NASA. Το βασικό πρόβλημα τους είναι το διαστημόπλοιο να βρίσκεται πάντα σε τέτοια θέση ώστε να μπορεί να στέλνει πληροφορίες στην Γη αλλά και να μπορεί να δέχεται εντολές από αυτήν.
Το Voyager 1 απογειώθηκε προς το διάστημα στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 και αυτήν την στιγμή απέχει περίπου 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Σίγουρα το 1977 κανείς δεν περίμενε ότι θα λειτουργούσε ακόμα σήμερα.
Επί του παρόντος, το πιο απομακρυσμένο διαστημόπλοιο από τη Γη, το Voyager 1 λειτουργεί πέρα από την ηλιόσφαιρα, τη φυσαλίδα του ήλιου με μαγνητικά πεδία και σωματίδια που εκτείνεται πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα, όπου τα όργανά του παίρνουν δείγματα από τον διαστρικό χώρο.
Ως αποτέλεσμα της εξαιρετικά μακρόχρονης αποστολής του, το Voyager 1 αντιμετωπίζει προβλήματα καθώς τα εξαρτήματά του γερνούν στο παγωμένο, εκτός ηλιακού συστήματός μας, διάστημα.
Όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, οι μηχανικοί στο Εργαστήριο Αεριωθούμενης Προώθησης της NASA στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, πρέπει να γίνουν δημιουργικοί, ενώ αγωνιούν για το πώς θα αντιδράσει το διαστημόπλοιο σε τυχόν αλλαγές.
Οι μηχανικοί εντόπισαν πρόβλημα καθώς βούλωσε ο σωλήνας καυσίμου μέσα σε έναν από τους προωθητές του Voyager 1. Το αποτέλεσμα ήταν οι προωθητές να μην μπορούν να παράγουν τόση δύναμη για να κρατήσουν το διαστημικό σκάφος σταθερό και προπάντων προσανατολισμένο με τρόπο ώστε να μπορεί να επικοινωνεί με τη Γη.
Με τα χρόνια χρήσης, οι μηχανικοί ανακάλυψαν ότι o σωλήνας καυσίμου μέσα στους προωθητήρες μπορεί να φράξει με διοξείδιο του πυριτίου, ένα υποπροϊόν της γήρανσης του ελαστικού διαφράγματος της δεξαμενής καυσίμου.
Για να τροφοδοτήσει τους προωθητές, η υγρή υδραζίνη μετατρέπεται σε αέριο και απελευθερώνεται σε περίπου 40 σύντομες εκπνοές την ημέρα για να κρατήσει το Voyager 1 σωστά προσανατολισμένο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Voyager 1 χρειάζεται να μεταβεί σε άλλο σετ προωθητών τις τελευταίες δεκαετίες. Ευτυχώς, το διαστημικό σκάφος έχει τρία σετ προωθητριών: δύο σετ προωθητικών μηχανών και ένα σετ αφιερωμένο σε ελιγμούς διόρθωσης τροχιάς.
Η ομάδα συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να στείλει εντολές στο διαστημόπλοιο για να μεταβεί σε ένα άλλο σύνολο προωθητών, αλλά η επιδιόρθωση δεν θα ήταν απλή όσο ακούγεται.
Το 2002, η ομάδα είχε ήδη δώσει εντολή στο Voyager 1 να μεταβεί στο δεύτερο σετ προωθητών όταν το πρώτο σετ έδειξε σημάδια απόφραξης. Οι μηχανικοί άλλαξαν το 2018 ξανά στο σετ ώθησης – διόρθωσης τροχιάς, όταν και το δεύτερο σετ φάνηκε και αυτό βουλωμένο.
Αλλά όταν η ομάδα έλεγξε πρόσφατα την κατάσταση των προωθητηρίων διόρθωσης τροχιάς του Voyager, ήταν ακόμη πιο βουλωμένοι από τα δύο προηγούμενα σετ προωθητηρίων.
Σύμφωνα με την NASA, όταν το 2018 η ομάδα άλλαξε το Voyager στους προωθητήρες διόρθωσης τροχιάς, το άνοιγμα του σωλήνα ήταν 0,25 χιλιοστά σε πλάτος. Αλλά τώρα, η απόφραξη το έχει μειώσει σε 0,035 χιλιοστά, το μισό πλάτος μιας ανθρώπινης τρίχας.
Έτσι καθώς το Voyager 1 και ο δίδυμος αδελφός του, το Voyager 2, γερνούσαν, η ομάδα της αποστολής απενεργοποίησε σιγά σιγά μη απαραίτητα συστήματα και στα δύο διαστημόπλοια για εξοικονόμηση ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων θέρμανσης.
Ως αποτέλεσμα, τα εξαρτήματα στο Voyager 1 είναι πιο κρύα τώρα και η ομάδα ήξερε ότι δεν μπορούσε απλώς να στείλει μια εντολή στο Voyager 1 για να μεταβεί άμεσα σε έναν από τους προωθητές σταθερής πρόωσης, χωρίς πρώτα να κάνει κάτι για να τους ζεστάνει.
Ωστόσο, το Voyager 1 δεν έχει αρκετή ισχύ για να ενεργοποιήσει ξανά οποιαδήποτε θέρμανση χωρίς να απενεργοποιήσει κάτι άλλο, όπως τα επιστημονικά όργανά του τα οποία είναι πολύτιμα καθώς υπάρχει ο φόβος ότι αν σβήσουν μπορεί να μην επανέλθουν.
Αφού δοκιμάσανε διάφορα πλάνα δράσης στο χαρτί, η ομάδα συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσε να κλείσει έναν από τους κύριους θερμαντήρες του διαστημικού σκάφους για περίπου μία ώρα, κάτι που θα επέτρεπε στους μηχανικούς να ανάψουν τα θερμαντικά σώματα των προωθητών και να τον εκκινήσουν με ασφάλεια.
Αυτό το σχέδιο λειτούργησε και μέχρι τις 27 Αυγούστου, και το Voyager 1 χρησιμοποίησε ξανά το αρχικό του σετ προωθητών για να παραμείνει σε επαφή με τη Γη.
Η ομάδα έχει λάβει μέτρα για να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν λιγότερους προωθητές και αναμένει να χρησιμοποιήσει ακόμα το αρχικό σετ για άλλα δύο με τρία χρόνια, δήλωσε ο Todd Barber, μηχανικός πρόωσης του Voyager.
Μόλις το διαστημόπλοιο εξαντλήσει αυτό το σετ προωθητικών οχημάτων, η επιλογή που απομένει είναι το άλλο, ήδη φραγμένο, σύνολο προωθητικών μηχανών.
