Η Google με ένα δελτίο τύπου ανακοίνωσε σήμερα επίσημα και για άλλη μια φορά τις ανησυχίες της σχετικά για το δικαίωμα στη λήθη. Είναι γνωστό ότι η εταιρεία συλλέγει κάθε πληροφορία που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, κάτι που την έχει βάλει πολλές φορές στο στόχαστρο ομάδων προστασίας προσωπικών δεδομένων και ακτιβιστών.
Τι συμβαίνει όμως με το δικαίωμα στη λήθη; Μήπως η σημερινή ανακοίνωση της εταιρείας που δείχνει να ανησυχεί για τις παρενέργειες του νέου μέτρου, είναι άλλο ένα προ-δικαστικό τέχνασμα;
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Google:
“Οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν το δικαίωμα να αιτούνται την αφαίρεση πληροφοριών που αφορούν στο πρόσωπό τους από τα αποτελέσματα των αναζητήσεων, σε περιπτώσεις που αυτά είναι εκπρόθεσμα ή αναληθή. Από την αρχή, έχουμε δημοσίως διατυπώσει τις ανησυχίες μας αναφορικά με την απόφαση, παρόλα αυτά εργαστήκαμε σκληρά προς τη συμμόρφωσή μας με αυτήν, και το πράξαμε με συνείδηση και σε συνεργασία με τις Αρχές Προστασίας Δεδομένων. Μέχρι σήμερα, έχουμε διαχειριστεί αιτήματα διαγραφής περισσότερων από 2 εκατομμύρια αποτελεσμάτων αναζήτησης στην Ευρώπη, και απομακρύνει περισσότερα από 800.000 εξ αυτών. Έχουμε, επιπλέον, φροντίσει, με μεγάλη προσοχή, να μη διαγράψουμε αποτελέσματα δημοσίου ενδιαφέροντος, όπως ακριβώς όρισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Οι περισσότερες δε Αρχές Προστασίας Δεδομένων έχουν καταλήξει πως η συγκεκριμένη προσέγγιση διασφαλίζει την ενδεδειγμένη ισορροπία.”
και συνεχίζει:
“Εμείς – μαζί με ένα ευρύ φάσμα οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μέσων ενημέρωσης αλλά και άλλους, όπως η Wikimedia– πιστεύουμε ότι αυτό αντίκειται στις βασικές αρχές της διεθνούς νομοθεσίας, που επιτάσσουν ότι καμία χώρα δεν θα έπρεπε να έχει τη δικαιοδοσία να επιβάλλει τους νόμους σε πολίτες άλλων χωρών, ειδικά όταν αυτό αφορά σύνδεση σε καθόλα νόμιμο περιεχόμενο. Η υιοθεσία ενός τέτοιου κανονισμού θα ενθάρρυνε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων λιγότερο δημοκρατικών καθεστώτων, να προσπαθήσουν να επιβάλουν τις αξίες τους στους πολίτες μιας άλλης χώρας.”
Για την Ιστορία:
Να αναφέρουμε ότι το δικαίωμα στη λήθη εφαρμόζεται ήδη με αρκετή επιτυχία, αν και δεν έχει τεθεί επίσημα σε εφαρμογή ο νέος κανονισμός που το καθιερώνει.
Η πρώτη εταιρία που δημοσίευσε online σελίδα που επιτρέπει αιτήματα διαγραφής ήταν η Google, και μετά ακολούθησαν η Bing και η πρώην Yahoo.
Αρχικά οι αφαιρέσεις των αποτελεσμάτων από τα αιτήματα των ευρωπαϊκών χωρών, γινόταν μόνο στα domains της Google που ήταν ορατά στην Ευρώπη. Αργότερα η αφαίρεση των πληροφοριών επεκτάθηκε σε όλα τα domains της εταιρείας, μετά από προειδοποιήσεις της γαλλικής αρχής προστασίας δεδομένων για επιβολή κυρώσεων σε περίπτωση που τα αποτελέσματα αναζήτησης δεν είχαν αφαιρεθεί σε παγκόσμιο επίπεδο (από όλα τα domains).
Που είναι το πρόβλημα;
Θα εφαρμοστεί σωστά ο Νόμος; Το 2018 πλησιάζει, και ο νόμος θα αρχίσει να εφαρμόζεται ρητά. Ποιος όμως θα τον ελέγχει; Οι πολέμιοι του Νόμου έχουν σαφώς πολύ σημαντικά επιχειρήματα.
Το σημαντικότερο είναι πως αν ο νόμος δεν εφαρμοστεί σωστά θα πλήξει άμεσα και έμμεσα την ελευθερία της έκφρασης και του τύπου, αφού ουσιαστικά θα διαγραφεί ένα κομμάτι της ιστορίας.
Η Wikipedia και πολλές άλλες μεγάλες δημοσιογραφικές ιστοσελίδες (Guardian, BBC), έχουν διατυπώσει έντονες ανησυχίες για τα μέτρα που έρχονται.
Φανταστείτε λοιπόν ότι λόγω του τεράστιου όγκου αιτήσεων που θα λάβουν οι εταιρείες θα χρειαστούν εκατομμύρια εργατό-ώρες για να εξετάσουν κάθε μία ξεχωριστά. Αυτό σημαίνει τεράστιο κόστος, και φυσικά υπάρχουν εταιρείες που δεν θα διαθέσουν το απαραίτητο προσωπικό. Έτσι ενδέχεται απλώς να ικανοποιούν τα αιτήματα, χωρίς κάποιο ουσιαστικό έλεγχο.
Έτσι ας πούμε για παράδειγμα, ότι θα μπορούσαμε να δούμε έναν πολιτικό που έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, να ξαναδίνει υποψηφιότητα μετά από 10-15 χρόνια, χωρίς να υπάρχει κάτι καταγεγραμμένο για αυτά έχει κάνει στο παρελθόν.
Το παραπάνω παράδειγμα αφορά και υποστηρίζει τον ισχυρισμό της Google.
Όμως ξεχνάμε κάτι σημαντικό:
Την ανοιχτή φύση του διαδικτύου. Κάνεις δεν μπορεί να κρυφτεί στο διαδίκτυο. Μετά την κατάργηση των links που αναφέρονται σε κάποιο αίτημα που λαμβάνει μια μηχανή αναζήτησης, θα εμφανιστούν άλλα. Κάτι που δεν σταματάει ειδικά όταν το κοινό υποψιαστεί λογοκρισία.
Με αυτή τη λογική, ναι η ανησυχία της Google δεν φαίνεται να είναι και τόσο γνήσια, αφού γνωρίζει το διαδίκτυο και τις αρχές που το διέπουν πολύ καλύτερα από εμάς… Εξάλλου ποια εταιρεία δεν θα φροντίσει να υπερασπιστεί την κύρια πηγή εισοδημάτων της;
Ναι μιλάμε για την πληροφορία…..
