Μήπως ο νόμος είναι πιο ελαστικός για τους hackers που έχουν αιτία;
Αυτό ήταν ένα επαναλαμβανόμενο ερώτημα σε όλη τη διάρκεια του 2013, καθώς αρκετοί από τους αποκαλούμενους χακτιβιστές, αντιμετώπισαν ποινές που θα τους κρατήσουν για χρόνια στη φυλακή. Όλες οι εκκλήσεις για επιείκεια, που στηριζόταν στο ότι είχαν παραβιάσει δίκτυα για το κοινό καλό, έδειξε να μην ακούγονται από τους δικαστές.
“Το έκανα γιατί πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν τι κάνουν οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες πίσω από τις κλειστές πόρτες,” δήλωσε ο Jeremy Hammond στο δικαστή, υπερασπιζόμενος τον εαυτό του αλλά και τους άλλους hackers των οποίων τα κίνητρά ήταν ιδεολογικά και όχι οικονομικά. “Έκανα ότι πίστευα ότι είναι σωστό.”
Αλλά τα δικαστήρια δεν έδειξαν να συγκινούνται με τέτοια επιχειρήματα το 2013, που ήταν ένας χρόνος που οι χακτιβιστές και η κυβέρνηση συγκρούστηκαν επανειλημμένα σε μια κλιμάκωση του αγώνα για τον έλεγχο των πληροφοριών.
Ο Peter Ludlow, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Northwestern, έγραψε στην εφημερίδα The Nation ότι η δίωξη των χακτιβιστών ήταν μέρος του “πολέμου κατά της γνώσης” που εκτείνεται πέρα από τους hackers για να συμπεριλάβει τον Edward Snowden και τον Chelsea Manning, οι οποίοι εξέθεσαν κυβερνητικά μυστικά. Ο Manning εκτίει αυτή τη στιγμή 35ετή ποινή για παραβιάσεις του νόμου περί κατασκοπείας. Ο Snowden, έχει βρει προσωρινό άσυλο στη Ρωσία, και έχει κατηγορηθεί για κατασκοπεία και κλοπή κρατικών αρχείων.
“Στο σύνολό τους , το μάθημα φαίνεται να δείχνει ότι το hacking υπολογιστών για κοινωνικά αιτία και ηλεκτρονική πειρατεία με στόχο την αποκάλυψη των μυστικών κυβερνήσεων δεν θα γίνει ανεκτό” δήλωσε ο Ludlow.
Τον Νοέμβριο, ο Hammond, 28 χρονών, του οποίου το hacking σε μια ιδιωτική εταιρεία πληροφοριών αποκάλυψε πως η κυβέρνηση παρακολουθούσε όλα τα μέλη του κινήματος Occupy Wall Street, καταδικάστηκε σε 10 έτη φυλάκιση .
Τον Μάρτιο, ο Andrew ” Weev ” Auernheimer, 27 χρονών, ο οποίος είπε ότι προσπαθησε να προστατεύσει τους καταναλωτές από την κλοπή ταυτότητας τους , όταν μοιράστηκε ένα κενό ασφαλείας που ανακάλυψε στους servers της AT & T με έναν δημοσιογράφο, καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκιση .
Τον Ιανουάριο, ο Aaron Swartz, 26 χρονών, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για ένα hacking που του απέφερε εκατομμύρια επιστημονικά άρθρα από τους servers του Massachusetts Institute of Technology, αυτοκτόνησε, γιατί αντιμετώπιζε κατηγορία κακουργήματος.
Η Gabriella Coleman, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο McGill η οποία μελετά την κουλτούρα των hackers, ανέφερε ότι η εργασία των χακτιβιστών “παράγει απτά αποτελέσματα.”
“Τα δικαστήρια είναι απρόθυμα να αναγνωρίσουν αυτή τη δραστηριότητα ως πολιτικά υποκινούμενη και για το κοινό καλό”, δήλωσε η Coleman.
Ο Michael Sussman, πρώην εισαγγελέας, δήλωσε ότι οι hackers που λένε ότι αξίζουν επιείκειας, γιατί τα κίνητρα τους δεν είναι οικονομικα, είναι απίθανο να δούν επιείκεια από την κυβέρνηση.
“Δεν νομίζω ότι ένα προφίλ του “Ρομπέν των Δασών” θα επηρεάσει πολύ τους εισαγγελείς”, δήλωσε ο Sussman. “Δεν νομίζω ότι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα υπάρξει κάποιος που θα πει: “Μα καλά, αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους χακτιβιστές, οπότε θα πρέπει να δείξω επιείκεια.”
Στην πραγματικότητα, οι εισαγγελείς δείχνουν τους χακτιβιστές σαν πηγή σημαντικών βλαβών. Ο Hammond, ο οποίος έκλεψε επίσης στοιχεία πιστωτικών καρτών που ανήκουν σε περίπου 1 εκατ. άτομα, προκάλεσε ένα “προσωπικό και οικονομικό χάος στους ιδιοκτήτες τους”, ανέφερε ο εισαγγελέας του Manhattan, Preet Bharara όταν ο Hammond ομολόγησε την ενοχή του.
Όμως το 2013 δεν ήταν μόνο η χρονιά που ο νόμος χτύπησε τους hackers. Ήταν επίσης η χρονιά που ο ίδιος ο νόμος τέθηκε υπό αμφισβήτηση και έλεγχο εκ νέου.
Τον Ιούνιο, η νομοθεσία εισήχθη στο Κογκρέσο για την τροποποίηση του Computer Fraud and Abuse Act, που ήταν υπεύθυνο για τις καταδίκες των Swartz, Auernheimer και Hammond. Οι επικριτές αναφέρουν ότι ο νόμος είναι εξαιρετικά τιμωρητικός και άκαμπτος στις ποινές φυλάκισης για ορισμένα εγκλήματα που σήμερα πια κρίνονται σχετικά αβλαβή.
Ο Zoe Lofgren ( D-Calif. ), δήλωσε σε μια συνέντευξή του ότι εισήγαγε το νομοσχέδιο, που ονομάζεται “νόμος του Aaron” επειδή αισθάνθηκε ότι Swartz έπεσε “θύμα εκφοβισμού” από τους εισαγγελείς για “μια πράξη πολιτικής ανυπακοής που σίγουρα δεν χρειαζόταν πολλά χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή.”
Ο Lofgren συνεχίζοντας ανέφερε ότι ο νόμος του 1986 για την καταπολέμηση του hacking κυβερνητικών, στρατιωτικών και των τραπεζικών υπολογιστών έχει καταστεί ξεπερασμένος.
” Τα πράγματα έχουν αλλάξει”, δήλωσε στη HuffPost ο Lofgren . “Ισχύει ένας νόμος που δημιουργήθηκε όταν το Διαδίκτυο δεν ήταν σε εμπορική χρήση και αυτό είναι ένα μεγάλο λάθος.”
Αλλά με τις τόσες πολλές αντικρουόμενες προτεραιότητες που υπάρχουν στο Κογκρέσο, δήλωσε ο Lofgren η νομοθεσία του διαδικτύου “δεν ήταν ένα σημαντικό θέμα συζήτησης” για αυτό το έτος.
“Δεν υπήρξε ξέσπασμα”, είπε. “Δεν φαίνεται ότι οι συνάδελφοι μου στη Βουλή αισθάνονται πίεση” για τη μεταρρύθμιση αυτού του νόμου.
