Τον Μάρτιο του 2020, η πανδημία του Covid-19 εξαπλώθηκε στην Ευρώπη και ανακοινώθηκαν τα πρώτα lockdown. Τα σχολεία έπρεπε να κλείσουν για όλους, κάτι που ήταν σχετικά εύκολο. Στην αρχή.
Αργότερα συζητήθηκε το ενδεχόμενο της απομακρυσμένης διδασκαλίας. Σιγά σιγά χρησιμοποιήθηκε η τεχνολογία για την παροχή εκπαίδευσης και στην Ελλάδα.
Ωστόσο, δεν ήταν όλοι οι μαθητές εξοπλισμένοι για να ακολουθήσουν την κίνηση Όμως δεν ήταν έτοιμα ούτε τα σχολεία αλλά ούτε και οι εκπαιδευτικοί να υποστηρίξουν τους μαθητές τους.
Νέα έρευνα που κυκλοφόρησε η Microsoft, δείχνει ότι μόνο το 1% των δημόσιων δημοτικών σχολείων ήταν σε θέση να παρέχει συσκευές στους μαθητές τους. Συσκευές που μπορούσαν να πάρουν σπίτι, σε σύγκριση με ένα 38% των ιδιωτικών δημοτικών σχολείων. Τα ποσοστά αυτά βέβαια δεν αφορούν την Ελλάδα.
Δεν ήταν δυνατόν να παραβλεφθεί η ανάγκη ορισμένων μαθητών σε συσκευές ούτως ώστε να μπορούν να συνδεθούν εξ αποστάσεως στις τάξεις τους:
Η έρευνα της Microsoft αναφέρει ότι ένα εκατομμύριο παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν έχουν επαρκή πρόσβαση σε κάποια συσκευή ή συνδεσιμότητα στο σπίτι τους. Στα πιο μειονεκτικά σχολεία, μόνο το 2% των εκπαιδευτικών πιστεύει ότι οι μαθητές τους έχουν επαρκή πρόσβαση στην ηλεκτρονική μάθηση.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η έρευνα της Microsoft, δεν είναι όλα τα σχολεία το ίδιο, ακριβώς όπως και οι μαθητές δεν είναι οι ίδιοι στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές.
Δεν χρειάστηκε μια πανδημία για να δημιουργηθεί ένα ψηφιακό χάσμα μεταξύ των μαθητών με διαφορετικό υπόβαθρο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Microsoft, η κρίση του Covid-19 επιδείνωσε ένα χάσμα που διευρύνεται στον τομέα της εκπαίδευσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Η έκθεση διαπίστωσε, για παράδειγμα, ότι στον κρατικό τομέα, μόνο ένας στους τρεις εκπαιδευτικούς έχει πρόσβαση σε τεχνολογίες “one-to-one” στην τάξη, σε σύγκριση με δύο στους τρεις εκπαιδευτικούς στον ιδιωτικό τομέα.
Ο Covid-19 τονίζει απόλυτα τις ανισότητες που χωρίζουν τα παιδιά. Μπορεί η κρίση να δημιούργησε νέες ανισότητες, αλλά υπάρχουν ήδη αρκετές εδώ και χρόνια. Ο Covid-19 απλά μας έδειξε ότι θα πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα.
Το χάσμα μεταξύ των φτωχότερων μαθητών και των πλούσιων συνομηλίκων τους αυξάνεται ταχύτερα από ποτέ στα σχολεία, εν μέρει λόγω του διευρυμένου ψηφιακού χάσματος που επιδεινώθηκε από τον Covid-19. Αυτό όμως με τη σειρά του ενισχύει άνισες ευκαιρίες ζωής στα μελλοντικά χρόνια των παιδιών μας.
Από την ανάπτυξη ανεξάρτητων μαθησιακών δεξιοτήτων έως την ενδυνάμωση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι ψηφιακές τεχνολογίες έχουν αποδειχθεί ότι επιτρέπουν καλύτερη μάθηση για τους μαθητές. Σύμφωνα με την έρευνα της Microsoft, η πλειοψηφία (60%) των εκπαιδευτικών που έχουν πρόσβαση σε συσκευές one-to-one πιστεύουν ότι οι μαθητές τους επωφελούνται για να μάθουν δεξιότητες που θα τους χρειαστούν σε μια μελλοντική τους εργασία, σε σύγκριση με το 34% των εκπαιδευτικών που δεν έχουν πρόσβαση σε τέτοιες συσκευές.
Το Internet είναι εδώ! Οι ψηφιακές τεχνολογίες θα πρέπει να εξελιχθούν σε όλα τα σχολικά προγράμματα στο μέλλον. Η λεγόμενη “υβριδική μάθηση” αναμένεται να γίνει ο κανόνας. Η μάθηση να μπορεί να συμβαίνει και έξω από την τάξη με συνδεδεμένες συσκευές, και εφαρμογές VR και AR.
Ακόμα και όταν υποχωρήσει η κρίση του Covid-19, η κάθε κυβέρνηση θα πρέπει να συνεργαστεί με εταιρείες τεχνολογίας για να διασφαλίσει ότι οι ψηφιακοί της πόροι θα υπάρχουν για κάθε τάξη και ότι κανένας μαθητής δεν θα μείνει πίσω.
