Πρόκειται για τον χαρακτηρισμό της εποχής. Όσοι έχουν αντίθετη άποψη από αυτή των κυρίαρχων media ή για να το πούμε ξεκάθαρα, με την κυβέρνηση, είναι ψεκασμένοι.
Πριν ξεκινήσω και πριν με χαρακτηρίσουν ψεκασμένο οι της αντίθετης άποψης, να αναφέρω ότι έχω εμβολιαστεί δύο φορές και πάω για την τρίτη. Αυτό γιατί αναλογίζομαι την ευθύνη που έχω απέναντι στους άλλους, κανείς δεν είναι Ροβινσώνας Κρούσος.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να κλείσω μάτια και αυτιά σε όλο αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Η λογοκρισία πια έχει περάσει σε άλλα επίπεδα. Οι προσωπικές ελευθερίες και η επιλογή του τι μπορώ και τι θέλω να κάνω με το σώμα μου έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, και μάλιστα με τεκμηριωμένο (επιστημονικά) αντίλογο.
Καθημερινότητα έχουν γίνει πια οι ειδήσεις που αναφέρουν πόσοι ανεμβολίαστοι πέθαναν, (Μάνα και γιος ανεμβολίαστοι πέθαναν από Covid με διαφορά λίγων ημερών) ενώ άλλοι παρουσιάζουν με συνέπεια την περιεκτικότητα των λυμάτων.
Γνωρίζουμε πια επακριβώς κάθε σύμπτωμα του κορονοϊού COVID 19 και μάλιστα κοιτάζουμε με υποψία όποιον τολμήσει να βήξει.
Οι μελοδραματικές συμβουλές και παροτρύνσεις από θύματα του ιού δίνουν και παίρνουν, με απίστευτες αράδες και επαναλήψεις. Αλλάζουν τα πρόσωπα, αλλά το νόημα είναι το ίδιο: “τρέξτε να εμβολιαστείτε” και λίγα τα λόγια.
Εδώ θα πρέπει να προσθέσω το απόφθεγμα του Henry Fielding Μια εφημερίδα αποτελείται από τον ίδιο αριθμό λέξεων είτε υπάρχουν ειδήσεις είτε όχι.
Για να μην θεωρηθώ και αντικαθεστωτικός, να θυμίσω ότι η συγκεκριμένη ενημέρωση του παραδειγματισμού δεν είναι μόνο εγχώριο προϊόν. Οι παγκόσμιοι τίτλοι των media μοιάζουν με ένα καταπληκτικό τρόπο, μόνο που ορισμένοι είναι πιο διακριτικοί.
Στην Ελλάδα όμως είμαστε λίγο πιο αθυρόστομοι, και χρησιμοποιούμε με περισσότερη ευκολία επίθετα όπως το ψεκασμένος, ψεκασμένη, ψεκασμένο για καθετί που ισχυρίζεται κάτι διαφορετικό από την φωνή των media που πια έχουν ρόλο υποβολέων.
Η κριτική, κι αν μιλάμε για ένα ποσοστό εμβολιασμένων που πλησιάζει το 60%, θα μπορούσαμε να την ορίσουμε σαν την κριτική της πλειοψηφίας, κατηγορεί επιθετικά και βγαίνει λάδι. Ας τολμήσει κάποιος από την μειοψηφία να σηκώσει κεφάλι.
Προσπαθήστε να βρείτε μια αντίθετη άποψη στην διθυραμβική κριτική που ασκούν τα σημερινά media, έτσι για να μπορούν να ισχυρίζονται ότι ασκούν την παλιά καλή δημοσιογραφία. Εν έτη 2021 δεν χρειάζεται πια να κρατάμε ούτε τα προσχήματα. Εξάλλου το κίνητρο είναι πια ξεκάθαρο, καμία ηθική αξία ενώ η παντοδυναμία υπάρχει μόνο στα μετρητά. Αυτό από την πλευρά των εισπρακτόρων και από την πλευρά της κυβέρνησης ας το θέσουμε διαφορετικά με τα λόγια του Bill Clinton: Ποτέ μην τσακώνεσαι με ανθρώπους που αγοράζουν μελάνι χύμα.
Ας κλείσω με μια ερώτηση κρίσεως: Αλήθεια δεν έχει πεθάνει κανείς εμβολιασμένος;
Πολύ ωραία τα είπες, συμφωνώ μαζί σου, ειδικά με το θέμα των προσωπικών ελευθεριών, την λογοκρισία και την υπερβολική χρήση της ταμπέλας ψεκασμένος. Πολύ καλή η ερώτηση που θέτεις στο τέλος του άρθρου, δυστυχώς πολλοί εθελοτυφλούν σε αυτό το θέμα, και θεωρούν το embolio πανάκεια.