Ο 15χρονος Ellis Pinsky κατάφερε να κλέψει ψηφιακά νομίσματα αξίας 23,8 εκατομμυρίων δολαρίων. Μετά από αυτό η ζωή του δεν ήταν ποτέ η ίδια. Για παράδειγμα, το Rolling Stone αναφέρει, ότι στο τελευταίο έτος του γυμνασίου, “τέσσερις άντρες φορώντας μάσκες και γάντια, οπλισμένοι με μαχαίρια, σχοινί, και ένα ψεύτικο πιστόλι 9 χιλιοστών”, σέρνονταν στο πίσω μέρος του σπιτιού του.
Δύο εβδομάδες πριν από τη διάρρηξη, είχε υποβληθεί μήνυση εναντίον του και άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες που τον συνέδεαν με το χακάρισμα. Ήξερε ότι οι κλέφτες ήθελαν αυτά τα χρήματα, τα εκατομμύρια που είχε κλέψει, αλλά ήξερε επίσης ότι δεν μπορούσε να τους τα δώσει. Δεν τα είχε πια.
Το περιοδικό Rolling Stone ζωγραφίζει το πορτρέτο ενός “ανήσυχου νεαρού άνδρα” που σε ηλικία 13 ετών κατάλαβε ότι το διαδίκτυο έκρυβε πολλά μυστικά.
Όπως ανακάλυψε σύντομα, υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι που προσπαθούσαν να τα ανακαλύψουν και μάλιστα ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν τις μεθόδους τους — έναντι κάποιου τιμήματος…
Συνειδητοποιώντας ότι πολλές από τις πληροφορίες που χρησιμοποιούσαν οι social engineers προέρχονταν από παραβιασμένες βάσεις δεδομένων, άρχισε να μαθαίνει προγραμματισμό, και ιδιαίτερα να κάνει Structured Query Language injections και cross-site scripting ου του επέτρεπαν να επιτεθεί μόνος του σε βάσεις δεδομένων εταιρειών. Τα terabyte των βάσεων δεδομένων που εξήγαγε, τα εμπορευόταν και θησαύρισε Αυτό τον έκανε πολύτιμο στους άλλους hackers.
Το άρθρο τον περιγράφει σαν ένα έφηβο που το πρωί πήγαινε στο γυμνάσιο και το βράδυ hackαρε εταιρείες.
Ο Pinksky ήταν 14 χρονών όταν έκλεψε το 10% όλων των Trigger altcoin που κυκλοφορούσαν στην αγορά από τον ιμπρεσάριο κρυπτογράφησης Michael Terpin. Μετά στρατολόγησε ένα σωρό άτομα για να μπορέσει για να ξεπλύνει τα χρήματα κερδίζοντας εκατομμύρια.
Από τότε περίμενε ότι το FBI να του χτυπήσει την πόρτα, όπως στις ταινίες. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν λιγότερο ανήσυχος… και άρχισε να μαθαίνει νέες γλώσσες προγραμματισμού. Πήγαινε προπονήσεις στο ποδόσφαιρο και άρχισε να κάνει παρέα με κορίτσια το Σαββατοκύριακο μαζί με τους φίλους του.
Μέχρι που ο Michael Terpin κατάλαβε ότι ότι τον είχε κλέψει ο Pinksky.
Ο Pinksky και η νομική του ομάδα ζήτησαν διακανονισμό και τον Φεβρουάριο του 2020, επέστρεψε οικειοθελώς όλα τα τελευταία ψηφιακά νομίσματα που πήρε από τη ληστεία του Terpin: 562 bitcoin, και μετρητά που είχε αποθηκεύσει στο χρηματοκιβώτιο κάτω από το κρεβάτι του… Σε ερώτηση του Rolling Stone αν συνεργάστηκε με το FBI για να βοηθήσει στην σύλληψη άλλων hacker, αλλάζει γρήγορα θέμα.
Ο Pinsky δεν κατηγορήθηκε ποινικά — εν μέρει επειδή ήταν ανήλικος, αλλά και λόγω της συνεργασίας του με τις αρχές επιβολής του νόμου. Όμως ο Terpin κατέθεσε μήνυση γιατί επιδιώκει να αποζημιωθεί με το τριπλάσιο ποσό της κλοπής. Το επιχείρημά του είναι ότι ο έφηβος που τον λήστεψε διετέλεσε οργανωμένο έγκλημα και ότι θα έπρεπε να τιμωρηθεί για παραδειγματισμό.
Τελευταία αράδα : “Το επιχείρημά του (σ.σ. Michael Terpin) είναι ότι ο έφηβος που τον λήστεψε διετέλεσε οργανωμένο έγκλημα και ότι θα έπρεπε να τιμωρηθεί για παραδειγματισμό”.
Όσα λεπτά διάβαζα το κείμενο θεωρούσα πως είχα εμπρός μου ένα καθ’ όλα ταλαντούχο μυαλό (τον νεαρό) που η κοινωνία, αν ήταν στοιχειωδώς έξυπνη, θα χρησιμοποιούσε προς όφελός της, εντάσσοντάς τον σε σπουδές – εργασία – γιατί όχι, κλιμακίων επίβλεψης και κυβερνοασφάλειας. Αυτά είχα στο νου μου μέχρι που έφτασα στην τελευταία λέξη ! “Παραδειγματισμό” !
Εκεί αρχικά ενοχλήθηκα και ίσως κάτι περισσότερο διότι -σκέφτηκα- πως τρία πράγματα. Πως :
Α) & Β) ο ενήλικος Tirpin που βλάφτηκε, θα έπρεπε να γνωρίζει πως, (κανονικά), ο Νόμος δεν είναι εκδικητικός, δεν έχει “ελαστικότητα” και δεν τιμωρεί. Απλά αποδίδει τα τω Καίσαρος το Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Έτσι, αφού είναι ανελαστικός, ΔΕΝ τιμωρεί παραδειγματικά, αλλά αντιθέτως δίνει όποτε πρέπει (εν τω προκειμένω ο κατηγορούμενος ήταν ανήλικος 14 ετών) ΔΕΥΤΕΡΗ ευκαιρία, όταν απέναντί του έχει έναν έφηβο που οι ορμόνες του “βράζουν”, ιδιαίτερα όταν έχει ένα μυαλό πανίσχυρο !
Γ) δεν κρύβω πως ταράχτηκα διότι την έννοια αυτή (δίωξη για παραδειγματισμό) την πρωτοδιάβασα στο κατηγορητήριο των απατεώνων που διοικούσαν την εταιρεία που εργαζόμουν επί σειρά ετών. Την διάβασα όταν αναφερόταν σε βάρος μου. Την διάβασα όταν, κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου, συμμορίτες εγκληματίες μιας καθ’ όλα δομημένης συμμορίας, με κατηγόρησαν ΨΕΥΔΩΣ, όχι μόνο για να με ξηλώσουν από την εργασία μου, όχι μόνο για να μου προκαλέσουν ανείπωτη ψυχολογική και οικονομική εξόντωση, αλλά και για να με εξοντώσουν ΚΑΙ βιολογικά !
Μη θέλοντας να επεκταθώ στα δικά μου προβλήματα, θα ήθελα, αν μπορούσα, να έχω για λίγο χρόνο, ελάχιστο χρόνο, το περιθώριο να ψάξω (αν ήμουν Δικαστική Αρχή) το παρελθόν και το ποιόν εκείνου που ζητά την παραδειγματική τιμωρία ενός τότε 14χρονου ταλέντου, που ΝΑΙ, έκανε κάτι κακό, μιας και τόσο του “έκοβε” το μυαλουδάκι του.
Και είμαι κατά 99,9% σίγουρος ότι, η μπόχα που θα απέπνεαν τα σε βάρος του ευρεθέντα, θα έφτανε μέχρι τον Άρη …
Σημ : Οι τύποι με τα 9άρια και τα μαχαίρια που τριγύριζαν στην αυλή του σπιτιού του νεαρού, σίγουρα δεν ήταν φίλοι και παρέα μου. Όμως, αν βάλουμε επί τάπητος τον βασικό κανόνα της εγκληματολογίας (“ποιος ωφελείται”) θα έχουμε την απάντηση μας. Και ψάχνοντας θα έχουμε και τα απαιτούμενα για τη στοιχειοθέτηση της Δίκης τους, στοιχεία.
Υγ. Γεώργιε, είναι τιμή μου και χαρά του νου μου, η όξυνση της σκέψης που προκαλείς, με κείμενα που σηκώνεις, χωρίς να παραγνωρίζω όσα προσφέρουν και οι υπόλοιποι του iguru.