Ποιος είναι ο Fernando José “Corby” Corbato; Ζούμε στην εποχή της επιτήρησης. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλοι στατικοί κωδικοί πρόσβασης ακόμα και αν αποτελούνται από συνδυασμούς χαρακτήρων, αριθμών και συμβόλων που χρησιμοποιεί η διαδικτυακή κοινότητα είναι άνευ σημασίας, δεδομένου ότι αν κάποιος θέλει να τον σπάσει, θα τον σπάσει έτσι κι αλλιώς.
Αν δε λόγω του μεγέθους και της πολυπλοκότητας δυσκολευτεί, περιμένετε λίγο μέχρι να αποκτήσει την απαραίτητη υπολογιστική ισχύ.
Πολλά πρωτόκολλα κρυπτογράφησης έχουν παραβιαστεί (μιλάμε για όσα ανέλαβαν την ευθύνη να το αναφέρουν) και άλλα υπάρχουν υπόνοιες ότι αφήνουν backdoors σε υπηρεσίες πληροφοριών όπως η NSA.
Παρόλα αυτά, οι κωδικοί πρόσβασης αποτελούν ακόμα ένα από κύρια μέτρα “ασφαλείας” στην ηλεκτρονική μας ζωή. Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν συμπληρωματικά μέτρα ασφαλείας, όπως ο έλεγχος ταυτότητας δύο παραγόντων, ενώ τα εργαστήρια ασχολούνται πυρετωδώς με τις δοκιμές νέων βιομετρικών συστημάτων που θα εξασφαλίζουν το απόρρητο του τελικού χρήστη.
Όμως πως ξεκίνησαν να υπάρχουν οι κωδικοί πρόσβασης; Ποιος χρησιμοποίησε τον πρώτο;
Ο κ. Fernando J. Corbato ή Fernando José “Corby” Corbató γεννήθηκε την 1η Ιουλίου του 1926 στο Oakland της California.
Πήρε το πτυχίο του από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια το 1950, και στη συνέχεια ένα διδακτορικό στη Φυσική από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης το 1956.
Εντάχθηκε στο τμήμα υπολογιστών του MIT αμέσως μετά την αποφοίτησή του, και έγινε καθηγητής το 1965. Έμεινε στο MIT μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε.
Ο Corbato είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του πρώτου συστήματος καταμερισμού του χρόνου του ΜΙΤ που έγινε γνωστό σαν Compatible Time-Sharing System (CTSS). Ο Corbato πιστώνεται και με την πρώτη χρήση των πρώτων κωδικών πρόσβασης για την εξασφάλιση της πρόσβασης σε αρχεία που βρίσκονται σε συστήματα υπολογιστή, αν και τώρα αναφέρει ότι αυτή η υποτυπώδης μέθοδος ασφαλείας έγινε ένα είδος εφιάλτη:
“Kind of a nightmare”
Σε μια συνέντευξη που έδωσε στην WSJ το 2014 ο Fernando Corbató αναφέρει στην ερώτηση:
WSJ: Λοιπόν, πώς κωδικοί πρόσβασης βγήκαν εκτός ελέγχου;
Corbato: Δυστυχώς έχει γίνει ένα είδος εφιάλτη με το World Wide Web. Δεν νομίζω ότι ο καθένας μπορεί, ενδεχομένως, να θυμάται όλους τους κωδικούς πρόσβασης που έχει εκδώσει. Αυτό αφήνει στους ανθρώπους με δύο επιλογές. Είτε να τους διατηρήσουν σε κάποιο χαρτί, ή να χρησιμοποιήσουν κάποιο είδος προγράμματος σαν τους διαχειριστές κωδικών πρόσβασης.
Είτε το ένα είτε το άλλο είναι ενοχλητικό.
WSJ: Πώς σας ήρθε με το πρώτο κωδικό πρόσβασης του υπολογιστή;
Corbato: Η έννοια ενός κωδικού πρόσβασης πηγαίνει πολύ πίσω. Τι θα είχε συμβεί αν μοιραζόμασταν ένα mainframe και είχαμε ένα κοινό αρχείο στο δίσκο. Οι άνθρωποι δεν μοιράζονται. Ήταν απλά μια προσπάθεια να δημιουργήσουμε μια κάποια διαμερισματοποίηση και έτσι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να ζουν σε ένα κοινόχρηστο περιβάλλον.
Ήθελα να αποφύγω την φασαρία από τους ανθρώπους και τα αρχεία του καθενός.
Fernando J. Corbató Turing Award
