Το iTunes είναι παράνομο: Γιατί οι νόμοι περί πνευματικών δικαιωμάτων χρειάζονται μια δραστική αναμόρφωση
(Αναδημοσίευση με μετάφραση από: Cultured Vultures, “iTunes is Illegal: Why Copyright Laws Need a Drastic Overhaul”, by Liam Soutar at Music, News, Opinion, August 7, 2015)
Όσο και απίθανο μπορεί να είναι ότι ο καθένας θα μπορούσε κάποτε να συλληφθεί για την εισαγωγή μουσικής στο iTunes από ένα CD, αυτό ωστόσο δεν είναι πλέον και αδύνατο. Οι νέοι νόμοι περί πνευματικών δικαιωμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο κάνουν στην πραγματικότητα μια από τις πιο συνηθισμένες μεθόδους χρήσης του iTunes, παράνομη.
Το Torrent Freak ανέφερε αυτήν την τρελή τεχνική λεπτομέρεια, την Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015. Αυτό που είναι ακόμα πιο περίεργο είναι ότι ο νόμος δεν είναι ένα νέο μακροσκελές, κουραστικό νομοσχέδιο, ούτε και περιέχει κατά λάθος μια τρύπα ξέφυγε από κάποιον χαλαρό διορθωτή.
Η απόφαση να ποινικοποιήσουν τη μεταφορά υλικού με πνευματικά δικαιώματα είναι, στην πραγματικότητα, μια τροποποίηση του νόμου από το Intellectual Property Office, IPO (Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας).
Ήταν μόλις πέρυσι που η αντιγραφή αρχείων για ιδιωτική χρήση έγινε νόμιμη. Αλλά τώρα, ως μέρος των προσπαθειών της κυβέρνησης να απαγορεύσει τα πάντα -τα πάντα όλα όμως- αυτή η απόφαση έχει ανατραπεί.
πηγή: wired.co.uk
Αυτό θα πρέπει να είναι η μικρότερη από τις ανησυχίες μας όσον αφορά το νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων, επειδή οι νέες προτάσεις της κυβέρνησης θα μπορούσαν να βάλουν την παιδική σεξουαλική κακοποίηση και την παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων, να έχουν ως συνέπεια μια δεκαετή ποινή κάθειρξης. Ας το δούμε λίγο από πιο κοντά:
Φυλακισμένος Α: “Γιατί είσαι μέσα;”
Φυλακισμένος Β: “Για παιδεραστία. Εσύ;”
Φυλακισμένος Α: “Για αντιγραφή ενός άλμπουμ των One Direction, στο iTunes”.
Φυλακισμένος Β: “Είσαι ένα τέρας!”
Αυτό πιθανώς να μην είναι και το καλύτερο παράδειγμα, μιας και ευχαρίστως να κλειδώσουμε κάποιον πίσω από τα κάγκελα γιατί ακούει One Direction!
Η αρχή, ωστόσο, είναι εντελώς παρανοϊκή. Η Open Rights Group (ORG) είναι μια ομάδα μεταξύ πολλών άλλων ομάδων που έχουν επικρίνει την κακή διάκριση που περιλαμβάνεται στην νέα πρόταση μεταξύ των τακτικών της κοινής χρήσης αρχείων και σε όσους σκοπεύουν να επωφεληθούν από την παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων.
Σε δήλωσή της στην ιστοσελίδα της, η ORG, δήλωσε ότι: “Οι προτάσεις του IPO θα μπορούσαν να σημαίνουν ότι οι άνθρωποι που μοιράζονται τις συνδέσεις και τα αρχεία τους σε απευθείας σύνδεση χωρίς κανένα οικονομικό όφελος, θα μπορούσε να τιμωρούνται αυστηρότερα από τους εγκληματίες που διαπράττουν κλοπή, η οποία έχει μια μέγιστη ποινή τα επτά έτη”.
Είναι, επίσης, μόλις το τελευταίο κομμάτι στην νομοθεσία που τονίζει τον γελοίο σφετερισμό των λόμπυ υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων.
“Είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο μακριά οι υποστηρικτές του status quo θα το πάνε”, λέει ο Loz Kaye, πρώην ηγέτης του Pirate Party UK (Κόμματος Πειρατών Βρετανίας) και επίσης συνθέτης και μουσικός.
Loz Kaye
Πηγή: partiesonthefringe.wordpress.com
Πίσω στο 2012, το Κόμμα των Πειρατών είχε στήσει ένα proxy για το Pirate Bay ως απάντηση για τον αποκλεισμό του στην Ολλανδία. Πριν από καιρό, η British Phonographic Industry (BPI) (η Βρετανική Φωνογραφική Βιομηχανία) -η ένωση των φωνογραφικών εμπορικών βιομηχανιών του Ηνωμένου Βασιλείου- έκανε προσπάθειες και δοκίμασε την δύναμη των δικηγόρων της σε πλήρη έκταση.
“Αυτή ήταν μια πολιτική απόφαση και φυσικά ήταν σχεδόν το μόνο proxy που υπήρχε”, θυμάται ο Loz. “Αυτό που συναίβει ήταν ότι η BPI απείλησε να πάει εμένα, το Διοικητικό μας Συμβούλιο και τον Επικεφαλής IT στο Ανώτατο Δικαστήριο -προσωπικά- για την λειτουργία του proxy”.
Μετά από νομική συμβουλή, το Κόμμα κατέβασε το proxy. “Η πραγματικότητα ήταν ότι η BPI κυριολεκτικά ήθελε να καταστρέψει εμένα και το υπόλοιπο Κόμμα προσωπικά. Ήταν ξεκάθαρο ότι όλο αυτό θα μπορούσε να καταστρέψει το πολιτικό μας πρότζεκτ, καθώς θα έπρεπε να μπούμε σε δικαστικές περιπέτειες για μήνες, ίσως και για χρόνια και να πολεμάμε συνεχώς”.
Ο λόγος πίσω από την απόφαση του κόμματος για να τρέξει το proxy είναι βαθιά ριζωμένος μέσα στους λόγους ύπαρξης του ίδιου του διαδικτύου.
“Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι στην εποχή του διαδικτύου δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σταματήσεις την αντιγραφή, την κοινή χρήση, τον διαμοιρασμό, την μετάδοση και την αφθονία. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης και στο τι έχει σχεδιαστεί να κάνει το διαδίκτυο”, συνεχίζει ο Loz, “γι’ αυτό δεν έχει νόημα να στηρίζεις την ιδέα της δημιουργίας εσόδων από τον περιορισμό της πρόσβασης στο περιεχόμενο, αντί της επιβράβευσης της πραγματικής εργασίας. Γενικότερα, δεν δίνουμε σε κανέναν, σε οποιοδήποτε άλλο είδος εργαζομένων, εισόδημα από την εργασία που έκαναν κάποτε, δεκαετίες μετά το θάνατό τους. Όλο αυτό δεν έχει κανένα νόημα”.
Και αυτές οι προσπάθειες να περιοριστεί η πρόσβαση στο περιεχόμενο, δεν περιορίζονται μόνο σε ταινίες και μουσικά αρχεία, ωστόσο. Όπως αναφέρεται στην έκθεση της η Julia Reda για τα πνευματικά δικαιώματα της ΕΕ, εξήγησε πρόσφατα, ακόμα και οι δημόσιοι χώροι και τα μνημεία υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα. Η διάταξη για την “Ελευθερία στο Πανόραμα” (Freedom of Panorama), η οποία επιτρέπει στους ανθρώπους να τραβήξουν φωτογραφίες και βίντεο σε δημόσια κτίρια, τέθηκε πρόσφατα υπό απειλή.
Julia Reda
Πηγή: livreshebdo.fr
Και πάλι, σχεδόν όσο τρελή είναι η περίπτωση να φυλακιστείς για τη χρήση του iTunes, άλλο τόσο τρελή είναι η ιδέα του να διώκεσαι για τη λήψη μιας φωτογραφίας του Πύργου του Άιφελ. Θα πρέπει να το σκεφτείς δύο φορές πριν βγάλεις μια selfie με φόντο ένα δημόσιο κτήριο!
Η απλή αλήθεια είναι ότι το λόμπι του “μεγάλου περιεχομένου” (big content) ισχυρίζεται εσφαλμένα ότι είναι η μόνη φωνή των καλλιτεχνών και των δημιουργικών βιομηχανιών. Οι μεγάλες εταιρείες έχουν δυστυχώς ιδιοποιηθεί τους νόμους της πνευματικής ιδιοκτησίας καθώς αντιδρούν όταν βλέπουν τα κέρδη τους να απειλούνται κάθε φορά από τους καινοτόμους της βιομηχανίας εκεί έξω (σκεφτείτε το Napster, το Pirate Bay) -των οποίων τα συμφέροντα βρίσκονται πέρα από το οικονομικό όφελος- από το να βοηθήσουν τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς, όπως θα έπρεπε να είναι και ο σκοπός λειτουργίας τους.
