Το 2016, ο Yasser Elabd παρατήρησε μια πληρωμή 40.000 δολαρίων σε έναν πελάτη στην Αφρική. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Η πληρωμή προήλθε από το επιχειρηματικό επενδυτικό ταμείο της Microsoft — χρήματα που προορίζονται για το κλείσιμο συμφωνιών και άνοιγμα νέων επιχειρηματικών γραμμών.
Όμως ο πελάτης που αναφερόταν στο αίτημα δεν ήταν πελάτης, τουλάχιστον όχι σύμφωνα με την εσωτερική λίστα πελατών της εταιρείας. Ήταν πρώην υπάλληλος της Microsoft που είχε απολυθεί λόγω κακής απόδοσης και είχε εγκαταλείψει την εταιρεία πολύ πρόσφατα.
Ήταν ύποπτο, και φαινόταν περισσότερο σαν δωροδοκία παρά σαν κάποια σωστή επιχειρηματική πληρωμή. Ο Elabd πίεσε για να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά οι άλλοι μάνατζερ άρχισαν να δυσανασχετούν. Τελικά, η πληρωμή σταμάτησε, και λίγοι φάνηκαν να ενδιαφέρονται να σκάψουν βαθύτερα.
Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν, ο Elabd αναφέρει ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να εξαλείψει αυτές τις πληρωμές (κάτω από το τραπέζι) – ένας αγώνας που τον έκανε δακτυλοδεικτούμενο μεταξύ των συναδέλφων του και τελικά του κόστισε τη δουλειά του.
Σήμερα κοιτάζοντας πίσω, πιστεύει ότι η Microsoft δεν ενδιαφερόταν να σταματήσει αυτές τις πληρωμές.
Ο Elabd δημοσιοποίησε τις εμπειρίες του σε ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή από την πλατφόρμα πληροφοριοδοτών Lioness, καταγγέλλοντας την εκτεταμένη δωροδοκία μέσω της επιχείρησης συμβάσεων εξωτερικού της Microsoft.
Ο Elabd υπολογίζει ότι δαπανώνται κάθε χρόνο περισσότερα από 200 εκατομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες και μίζες, συχνά σε χώρες όπως η Γκάνα, η Νιγηρία, η Ζιμπάμπουε, το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία. Για τις περιοχές στις οποίες εργάστηκε, πιστεύει ότι περισσότεροι από τους μισούς πωλητές και διευθυντές συμμετείχαν σε τέτοιου είδους δωροδοκίες. Αν αληθεύει, είναι η πρώτη ξεκάθαρη καταγγελία στη συνεχιζόμενη διαφθορά στις διεθνείς συμβάσεις τεχνολογίας.
Σαν διευθυντής των αναδυόμενων αγορών για τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ο Elabd παρατήρησε πολλές διαφορετικές εκδοχές του ίδιου προβλήματος.
Μερικές φορές, όπως στην περίπτωση της Αφρικής, υπήρχαν ύποπτα αιτήματα από το επιχειρηματικό επενδυτικό ταμείο.
Σε μια άλλη περίπτωση, είδε έναν εργολάβο για το υπουργείο Εσωτερικών της Σαουδικής Αραβίας να λαμβάνει έκπτωση 13 εκατομμυρίων δολαρίων στο λογισμικό που αγόρασε για το Υπουργείο — αλλά η έκπτωση δεν έφτασε ποτέ στον τελικό πελάτη.
Σε μια άλλη περίπτωση, το υπουργείο Παιδείας του Κατάρ πλήρωνε 9,5 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για άδειες Office και Windows που δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα χρήματα μοιραζόταν μεταξύ της κυβέρνησης, του υπεργολάβου και τυχόν υπαλλήλων της Microsoft που συμμετείχαν στη συμφωνία.
Αυτό το είδος των εταιρικών δωροδοκιών είναι ένα ευρέως διαδεδομένο πρόβλημα διεθνώς, ιδιαίτερα σε χώρες όπου η κυβέρνηση και γενικότερα οι γραφειοκράτες θεωρούν τις δωροδοκίες σαν μέρος του κόστους της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υπολογίζει ότι περισσότερα από 1 τρισεκατομμύρια δολάρια χάνονται από δωροδοκίες παγκοσμίως κάθε χρόνο. Βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο να εκτιμηθούν οι απάτες των μεγάλων εταιρειών που πληρώνουν τοπικούς φορείς λήψης αποφάσεων για να εξασφαλίσουν συμφωνίες.
Το κόστος συνήθως επιβαρύνει τους φορολογούμενους της χώρας.
