Η αποστολή Double Asteroid Redirection Test (DART) έριξε ένα διαστημόπλοιο στην επιφάνεια ενός αστεροειδή στις 26 Σεπτεμβρίου, ενώ τηλεσκόπια στη Γη και στο διάστημα παρακολουθούσαν το γεγονός. Σήμερα τα αρχικά δεδομένα από αυτά τα παρατηρητήρια έδειξαν ότι το DART πέτυχε τον στόχο του.
Πριν από την πρόσκρουση, ο αστεροειδής Dimorphos χρειαζόταν περίπου 11 ώρες και 55 λεπτά για να περιφερθεί σε τροχιά γύρω από τον πολύ μεγαλύτερο συνοδό του αστεροειδή, τον Didymos. Το ίδιο ταξίδι σήμερα διαρκεί 11 ώρες και 23 λεπτά.
Είναι ένα τεράστιο ορόσημο για τον τομέα της πλανητικής άμυνας, αφού διαπιστώθηκε και επίσημα ότι μπορούμε να αλλάξουμε σημαντικά την πορεία ενός δυνητικά επικίνδυνου αστεροειδούς — ειδικά αν υπάρχει προειδοποίηση ότι κάποιος είναι καθ’ οδόν να μας χτυπήσει.
Το “κόψιμο” της μισής ώρας στην τροχιά ενός αστεροειδούς είναι μια τεράστια νίκη για την αποστολή, η οποία θα είχε χαρακτηρίσει σαν επιτυχία ακόμη και μια αλλαγή των 73 δευτερολέπτων. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένας από τους λόγους για τη μεγάλη αλλαγή στην τροχιά είναι ότι η πρόσκρουση μετατόπισε τόνους υλικού. Αυτή η “ανάδραση” έδωσε μια επιπλέον ώθηση, ανέφερε η NASA.
Υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να καταλάβουν οι επιστήμονες για να απαντήσουν σε ερωτήσεις όπως: Υπάρχει νέο σχήμα στην τροχιά; Κουνήθηκε ο Dimorphos; Τι ζημιά έγινε στον αστεροειδή όταν χτυπήσαμε πάνω του με 14.000 μίλια την ώρα;
Μόλις οι επιστήμονες αποκτήσουν αυτές τις πληροφορίες, θα προσπαθήσουν να πραγματοποιήσουν μια μοντελοποίηση. θα πάρουν τις πληροφορίες από τα παρατηρητήρια και θα τις εκτελέσουν μέσω προσομοιώσεων φυσικής ξανά και ξανά μέχρι να μάθουν πολύ καλά το τι συνέβη. Με αυτόν τον τρόπο, όταν το διαστημικό σκάφος Hera της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας φτάσει σε ένα σύστημα αστεροειδών σε λίγα χρόνια, οι ερευνητές θα γνωρίζουν πολύ καλά το τι θα βρουν.
“Όλες αυτές οι πληροφορίες έχουν σημασία για την κατανόησή μας στο τι πραγματικά συνέβη. Πόσο αποτελεσματικά άλλαξε η πρόσκρουση την κίνηση του αστεροειδούς; Πόσο αποτελεσματικά μεταφέρθηκε η ορμή; Είναι πολύ νωρίς για να πούμε· αλλά υπάρχουν πολλά κινούμενα μέρη σε αυτόν τον υπολογισμό”, δήλωσε ο Tom Statler, επιστήμονας του προγράμματος DART στη NASA, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου.
Ωστόσο όσο συναρπαστικά κι αν είναι τα πρώτα αποτελέσματα από την αποστολή DART, το να γνωρίζουμε πώς να μετακινούμε έναν αστεροειδή είναι μόνο ένα μέρος των οποιωνδήποτε μελλοντικών προσπαθειών υπεράσπισης του πλανήτη μας από διαστημικούς επισκέπτες. Το πολύ πιο σημαντικό ζήτημα είναι να γνωρίζουμε τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω πολύ έγκαιρα
Μια παρόμοια “μικρή ώθηση” σε έναν δυνητικά επικίνδυνο αστεροειδή μπορεί να είναι αρκετή για να τον κρατήσει μακριά από την πορεία της Γης, αλλά ο συγχρονισμός θα ήταν ζωτικής σημασίας. “Αν θέλουμε να το κάνουμε στο μέλλον, θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει. Αλλά θα πρέπει να το κάνουμε χρόνια νωρίτερα. Ο χρόνος προειδοποίησης είναι πολύ βασικός εδώ», ανέφερε ο Chabot.
“Ο μόνος πιο σημαντικός παράγοντας που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ποια από αυτά τα αντικείμενα είναι δυνητικά επικίνδυνα αλλά και το πότε μπορεί να είναι δυνητικά επικίνδυνα”, δήλωσε η Lori Glaze, διευθύντρια του Τμήματος Πλανητικής Επιστήμης της NASA.
Η NASA διαθέτει και την αποστολή Near-Earth Object Surveyor, η οποία αναζητεί συγκεκριμένα τέτοιου είδους κινδύνους. Η αποστολή όμως αυτή αντιμετώπισε τελευταία δυσκολίες χρηματοδότησης στον προϋπολογισμό του Κογκρέσου, αν και θεωρείται κορυφαία προτεραιότητα για την κοινότητα της πλανητικής επιστήμης.
