Εν αναμονή της ανάστασης του 2022 θα πρέπει να σκεφτούμε. Η Ανάσταση, δηλαδή η επιστροφή από τον θάνατο, θα πρέπει να μας κάνει να υποσχεθούμε στον εαυτό μας ψυχική ανάκαμψη, αλλά και να ευχηθούμε στον διπλανό μας καλή φώτιση.
Ειδικά σε αυτούς που το έχουν χάσει. Το τελευταίο διάστημα, η κοινή γνώμη παρακολουθεί με αγωνία τις εξελίξεις της υπόθεσης των θανάτων των τριών παιδιών στην Πάτρα. Οι προεκτάσεις είναι πολλές όπως και οι ευθύνες, από κάθε εμπλεκόμενο. Γιατροί, νοσοκομεία, ιατροδικαστές, αστυνομία, δικηγόροι, ΜΜΕ, και φυσικά ο δράστης ή οι δράστες.
Αναφέρω για ευθύνες, καθώς πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αν δεν κινούσε το θέμα η ερευνητική δημοσιογραφία, θα είχε πάει στα αζήτητα.
Αν έχετε λογαριασμούς σε Twitter, Facebook ή Instagram, θα δείτε να τρεντάρουν συνεχώς σχετικά hashtags, που διευκολύνουν την αποκάλυψη πληροφοριών. Οι πληροφορίες ταξιδεύουν ταχύτατα προς κάθε κατεύθυνση. Ανάμεσα σε αυτές θα διαβάσετε την πικρία του κοινού, θα νιώσετε την αγωνία του να λυθεί η υπόθεση και να τιμωρηθούν οι ένοχοι.
Θα διαβάσετε όμως και τα trolls που γελοιοποιούν την κάθε κατάσταση, τους wannabe δικαστές, και τους πολύ εκδικητικούς που σκέφτονται και προτείνουν στο κοινό να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους.
Πολλοί μίλησαν για ένα κοινό χωρίς παιδεία, χωρίς εκπαίδευση, πετώντας την μπάλα στα κεραμίδια.
Κανείς δεν μιλάει για τον ηθικό αυτουργό ή μάλλον για να το θέσουμε καλύτερα, για το τι κινητοποιεί όλη αυτή την κατάσταση.
Θα τολμήσουμε να το ονομάσουμε χωρίς ονοματεπώνυμο: Το χρήμα.
Σήμερα λοιπόν κυκλοφόρησε μια έντυπη εφημερίδα που πρόβαλε στην πρώτη της σελίδα, εικόνες ενός νεκρού βρέφους. Φωτογραφίες με μώλωπες και σημάδια. Ως που θα φτάσει η εκμετάλλευση, η απανθρωπιά και η τυμβωρυχία;
Ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων-μελών της Ε.Σ.Η.Ε.Α αλήθεια τι λέει; Συμφωνεί με το κρεμάμε στα μανταλάκια των περιπτέρων τέτοιες εικόνες; Είναι νόμιμη η δημοσιοποίηση αυτών των εικόνων και μάλιστα στην πρώτη σελίδα;
Γνωρίζετε τον σκοπό ύπαρξης των βιτρινών των καταστημάτων…. Καλύτερη προβολή του καταναλωτικού προϊόντος που εμπορευόμαστε σημαίνει μεγαλύτερο κέρδος. Όμως ο θάνατος δεν μπορεί να είναι θέαμα. Οι δολοφονίες των τριών παιδιών δεν είναι καταναλωτικό προϊόν.
Και επειδή εδώ στο iGuru.gr διαβάζουν μεγάλα παιδιά, θα πρέπει να επιλέξετε κατά την κρίση σας: δημοσιογραφία με κεφαλαίο Δ, κανιβαλισμό, ή εμπορευματοποίηση; Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του και τάσσεται σε όποια πλευρά θέλει.
Σημείωση: Προσωπικά παρακολουθώ στενά την υπόθεση, καθώς αν αποδειχτεί θα είναι Το έγκλημα του αιώνα. Οι παραπάνω απόψεις μου δεν υποστηρίζουν (και δεν αναφέρονται) στους πιθανούς δράστες της υπόθεσης.
Σημείωση 1: Φυσικά δεν θα χρησιμοποιήσουμε τις εικόνες που κυκλοφόρησαν αρχικά για ιατροδικαστική χρήση, καθώς το κοινό μας δεν είναι ιατροδικαστές, ή απλά δικαστές.
Από την αρχή που γνωστοποιήθηκε αυτή η υπόθεση, αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν οι “διαρροές”.
Οι “διαρροές” που έδειχναν σε κάποιον σαν εμένα που δεν έχω την παραμικρή ιδέα από ιατροδικαστικά ευρήματα, αλλά θεωρώ πως έχω έναν κοινό νου, πως η Αρχές, το μόνο που προσπαθούσαν να κάνουν ήταν να “σπάσουν” τους φονιάδες 3 παντελώς αδύναμων ψυχών.
Σ’ αυτές τις διαρροές, επιστρατεύτηκαν από “δημοσιογράφους” μέχρι και απόστρατους, όπου, αν άκουγε κανείς με το νου του κι όχι με τ’ αυτιά του, διαπίστωνε εύκολα πως το μόνο που έκαναν ήταν η προώθηση του κλασσικού “αίμα και σπέρμα” για να πουλάμε -ενδιάμεσες των εκπομπών μας- διαφημίσεις, καθώς και τηλεθέαση – ακροαματικότητα αναγνωσιμότητα.
Στον αντίποδα με όσα θεωρούσα και θεωρώ βρίσκονται εκείνοι που έλεγαν “θα σπάσει” και θα μιλήσει.
Εν τω προκειμένω όμως έχουμε άτομα που, είτε έχουν συναισθηματική νοημοσύνη κάτω του μηδενός (άρα δε νιώθουν την παραμικρή τύψη), είτε είναι -όντως- οι τέλειοι εγκληματίες που θα τους ζήλευε ακόμη και η Άγκαθα Κρίστυ ή ΈΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ, που οι “εμφανείς” το καλύπτουν με την βλακεία τους ή με την ανοχή (συνενοχή) τους.
Είτε το ένα ισχύει, είτε το άλλο όμως, βγήκαν στην επιφάνεια δυσώδεις απολήξεις αυτής της υπόθεσης με πλοκάμια … περίεργα.
Φερ’ ειπείν, οι ιατροί που διαχρονικά δεν ενημέρωναν την εισαγγελία, αλλά … το χαμόγελο του παιδιού, ιατροδικαστές που όλοι μας πλέον αναρωτιόμαστε τι στην ευχή διαπίστωναν στις διαχρονικές τους εκθέσεις, περίοικοι που να τους πάρει η ευχή ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ, ΕΣΤΩ ΑΝΩΝΥΜΑ δεν κάλεσε τις Αρχές, ΕΣΤΩ ΑΝΩΝΥΜΑ ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΕ μια επιστολή στην Εισαγγελία για να μεταφέρει τις όποιες του αγωνίες κατά τα έτη που χάνονταν ένα – ένα τα 3 αγγελάκια.
Κοινωνία κανίβαλος αγαπητέ Γεώργιε που έχει -κατ’ εμέ- την μεγαλύτερη ευθύνη, ακόμη κι αν στέργει τώρα για να “δικάσει”, να καταραστεί και ίσως να λιντσάρει, κλαίγοντας με κροκοδείλια δάκρυα πάνω από 3 τάφους.
Όμως εδώ, αιρετικά σκεπτόμενος σύμφωνα με κάποιον δυνητικό συνομιλητή μου, θα πρέπει να δούμε κι άλλη μια παράμετρο. Εκείνη που περιγράφεται με το “έχουμε χάσει την εμπιστοσύνη μας στις Αρχές κι έτσι δεν τους μεταφέρουμε, δεν καταγγέλλουμε το παραμικρό”.
Είτε οι Αρχές αυτές είναι η ΕΛ.ΑΣ, είτε η Εισαγγελία, είτε κάποιος θεσμικός κοινωνικός παράγοντας όπως η Εκκλησία και οι προύχοντες των υπουργείων. Και ίσως, εκ πείρας μιλώντας να μην έχουν και τόσο άδικο αφού δεν είναι λίγες οι φορές όπου καταγγέλθηκε κάτι στις προαναφερόμενες “Αρχές” κι εκείνες έστερξαν να ονομάσουν τον καταγγέλλοντα στους καταγγελλόμενους, είτε “το βούλωσαν”, κατά τα κοινώς λεγόμενα κι “έθαψαν” την υπόθεση.
Τέλος θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι και για την ΕΣΗΕΑ (το όργανο των δημοσιογράφων). Αλλά θα το κάνω “απαλά”…
Για ποια ΕΣΗΕΑ και ποια πειθαρχικά όργανα μιλάμε ; Για εκείνη που “δεν άκουσε”, “δεν είδε” για διαχρονικά εμετικά πρωτοσέλιδα ;
Για ποια ΕΣΗΕΑ να πούμε ; Για εκείνη που “δεν γνωρίζει” πως η συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλόσχημων μελών της “αποκτά” σπίτια – βίλες με … εισοδήματα που δεν στηρίζονται στο μισθό τους ;
Για εκείνη την ΕΣΗΕΑ που “δεν άκουσε” ποτέ της πως υπάρχουν … δημοσιογράφοι που χρωστούν δεκάδες εκατομμύρια στο Ελληνικό Δημόσιο, την ίδια ώρα που οι ίδιοι αυτοί … δημοσιογράφοι κουνούν το δάκτυλο στον “ελληνάκο” που δεν πήρε απόδειξη για ένα παιδικό ρουχαλάκι που αγόρασε, μπας και γλυτώσει από το ΦΠΑ του 24% (που πάει στα … χρέη της Ελλάδος) ;
Ή μήπως για την ΕΣΗΕΑ που “έπεσε από τα σύννεφα” με την μυθική περιουσία προσφάτως αποβιώσαντα … δημοσιογράφου ; (σ.σ. λες να υπάρχουν κι άλλες τέτοιες ζάπλουτες δημοσιογραφικές φυσιογνωμίες στο ελλάντα ; )
Η όλη υπόθεση -κατ’ εμέ- περιγράφεται, ονομάζεται, ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ που λύνεται μόνο ως Γόρδιος Δεσμός. Κι αυτόν τον “Γόρδιο Δεσμό” μπορεί να τον “κόψει” μόνο κάποιος που δεν είναι “βαρίδι” της μέχρι τώρα νεοελληνικής ιστορίας. Και υπάρχουν τέτοιες μονάδες στην Ελληνική Επικράτεια.
Όμως, που ως γνήσια φαύλη νεοελληνική επικράτεια, δεν θα τον προβάλλει ή “θα τον θάψει” με τα τρολς της και τους κομματικούς της στρατούς το υφιστάμενο (διακομματικό) Σύστημα, φτάνοντας το πρόβλημα ξανά στην αρχή του “δεν γίνεται τίποτα”.
Απόρροια όλων αυτών είναι “όμορφες μποτοξαρισμένες” επιστήμονες που δεν είδαν τίποτα το επιλήψιμο στη θανή (δολοφονία χωρίς την παραμικρή αμφιβολία) 3 μωρών, στιλιζαρισμένοι “επιστήμονες” δεν εκδίδουν κίτρινες κάρτες για παρενέργειες πειραματικών φαρμάκων, “ινστρούχτορες των ΜΜΕ δίνουν ρέστα εμετού καθημερινά σε sites, στην τηλεόραση και στο internet.
Ευχόμενος Χριστός Ανέστη, σου θέτω μια ρητορική ερώτηση που λέει : “που είναι, ποια είναι η θέση της Ακαδημίας Αθηνών για όσα συμβαίνουν στη χώρα, στον λαό και στην διανόηση τα τελευταία 12 χρόνια ; Εύκολη η απάντηση. Η θέση της είναι εκείνη που βρισκόταν και στην προηγούμενη Κατοχή. Στο πλάι (ανεχόμενη τα πάντα) των νέων κατακτητών.
Υγ. Πρόσφατα ρώτησα αγαπημένο και σεβαστό σε εμέ πρόσωπο : “Τάσο θεωρείς πως είμαστε μειοψηφία όσοι σκεφτόμαστε και νοιαζόμαστε ;” και η απάντησή του με ισοπέδωσε. “Απειροελάχιστη μειοψηφία” μου απάντησε, “αλλά δε θα το βάλουμε κάτω και δε θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε και να δρούμε”, συμπλήρωσε.