Οι περισσότεροι θαυμάζετε και ζηλεύετε τους αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά ίσως δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα και πιθανά δεν θα θέλατε να ζήσετε ούτε μία ημέρα εκεί.
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ξεκίνησε να κατασκευάζεται τον Νοέμβριο του 1998 και το πρώτο του πλήρωμα εγκαταστάθηκε τον Νοέμβριο του 2000. Έκτοτε έχει μεγαλώσει πολύ αφού ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να είναι σε φάση ανάπτυξης. Ο ISS σήμερα χρησιμοποιείται για διεξαγωγή έρευνας και πειραμάτων που θα ήταν αδύνατα στη Γη.
Είναι ένα τεχνολογικό θαύμα και ένα απίστευτο κατόρθωμα της μηχανικής και γιαυτό έχουν συντελέσει σχεδόν όλες οι προηγμένες χώρες, αφού όπως εννοεί το όνομά του είναι διεθνής.
Το πλήρωμα που βρίσκεται στο ISS μπορεί να αριθμεί έως και επτά άτομα. Και αυτοί οι αστροναύτες περνούν από εκτενή εκπαίδευση ώστε να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι σε θέση να αντέξουν τις μοναδικές περιβαλλοντικές πιέσεις που συνεπάγονται από την διαβίωση στο ISS.
Το να ζεις στο ISS είναι πολύ πιο δύσκολο από ό,τι μπορεί να έχετε φανταστεί, δεδομένου ότι το πλήρωμα πρέπει να αλλάξει εντελώς την καθημερινότητά του.
Αυτό συμβαίνει επειδή οι καθημερινές εργασίες και οι σωματικές λειτουργίες που στην Γη απαιτούν λίγη σκέψη, μπορεί ξαφνικά να γίνουν πολύ δύσκολες σε συνθήκες μικροβαρύτητας.
Πάμε να δούμε τι αντιμετωπίζουν οι αστροναύτες ώστε να καταλάβετε πως είναι η ζωή στον ISS, που διαφέρει από την δική σας σήμερα και αν εσείς θα μπορούσατε να πάτε ακόμα και ως επισκέπτης εκεί.
Πολλές εθνικότητες στον ίδιο χώρο
Το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό επανδρώνουν πολλές εθνικότητες. Ανάμεσα σε αυτούς είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες με την NASA, η Ρωσία με την Roscosmos, η Ιαπωνία με την JAXA, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και η Καναδική Διαστημική Υπηρεσία με χώρες όπως η Ιταλία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η Βραζιλία ήταν επίσης εταίρος μεταξύ 1997 και 2007, και υπήρξαν συζητήσεις για την ένταξη άλλων εθνών, όπως η Κίνα.
Για αυτό ο Διεθνής διαστημικός σταθμός ονομάζεται Διεθνής. Πολλά έθνη συμμετείχαν στο σχεδιασμό της εγκατάστασης και συνεχίζουν να βοηθούν στη λειτουργία της μέσω μιας σειράς συνεργασιών και συμφωνιών, κάτι που είναι απαραίτητο λαμβάνοντας υπόψη το τεράστιο κόστος του έργου, το οποίο εκτιμάται ότι ξεπερνά τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Το σταθμό τον έχουν μέχρι στιγμής επισκευτεί περίπου 270 άτομα από περίπου 21 χώρες, με τους Αμερικάνους να έχουν τις περισσότερες επισκέψεις. Αυτό σημαίνει ότι οποιοσδήποτε πηγαίνει στον ISS θα πρέπει σχεδόν σίγουρα να συνεργαστεί με άτομα από άλλες εθνικότητες που βρίσκονται εκεί.
Εξαιτίας αυτού, όσοι πηγαίνουν στο ISS συνήθως μιλούν περισσότερες από μία γλώσσες, και οι βασικές γνώσεις ρωσικών και αγγλικών είναι απαραίτητες, καθώς τόσο η NASA όσο και η Roscosmos είναι υπεύθυνες για διάφορες διαδικασίες στο σταθμό και η επικοινωνία είναι το κλειδί για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα. Φυσικά ο ρατσισμός και ο εθνικισμός δεν έχει καμία δουλειά στον διαστημικό σταθμό.
Αν πάτε θα μείνετε καιρό
Αν αποφασίσετε να πάτε στον ISS να είστε σίγουροι ότι θα μείνετε αρκετό καιρό εκεί. Η μετάβασή και η επιστροφή ενός αστροναύτη έχει υπερβολικά μεγάλο κόστος και δεν μπορεί να γίνεται συχνά.
Μετά τη διακοπή του Διαστημικού Λεωφορείου, η NASA αναγκάστηκε να στείλει τους αστροναύτες της στον ISS μέσω του διαστημικού σκάφους Soyuz από το ρωσικό έδαφος με ολοένα ακριβότερο κόστος.
Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι η NASA χρεώνεται περίπου 86 εκατομμύρια δολάρια ανά αστροναύτη. Αν και αυτός ο αριθμός πιθανότατα θα μειωθεί όταν η Boeing και η SpaceX αρχίσουν να μεταφέρουν φορτίο και πλήρωμα στον ISS από το έδαφος των ΗΠΑ, εξακολουθεί να είναι απαγορευτικά ακριβό για να εναλλάσσονται συχνά οι άνθρωποι στον σταθμό.
Αυτό σημαίνει για το πλήρωμα του ISS ότι θα πρέπει να μείνουν στο σταθμό για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν μπορέσει ένα άλλο λεωφορείο να τους φέρει σπίτι. Σύμφωνα με το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι, η μέση διάρκεια αποστολής για τους αστροναύτες που πηγαίνουν στον ISS είναι περίπου έξι μήνες. Με τον σταθμό να περιφέρεται γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα, το πλήρωμα θα κάνει τον γύρο του πλανήτη χιλιάδες φορές κατά τη διάρκεια της αποστολής του.
Μερικοί αστροναύτες θα περάσουν πολύ περισσότερο χρόνο στον ISS. Ο Scott Kelly, ο Frank Rubio και ο Mark Vande Hei πέρασαν 340, 371 και 355 ημέρες αντίστοιχα. Στεφτείτε το, σχεδόν ένα έτος.
Ο Peggy Whitson έχει το σημερινό ρεκόρ των ΗΠΑ με συνολικό σωρευτικό χρόνο στο ISS, 655 ημέρες σε πολλαπλές αποστολές.
Καθημερινή άσκηση
Μην φαντάζεστε την επίσκεψη στον ISS σαν να πηγαίνετε διακοπές. Οι αστροναύτες αναμένεται να κάνουν πολλή άσκηση ενώ βρίσκονται στο διάστημα.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι κάτοικοι του ISS πρέπει να παραμείνουν σε φόρμα, μεταξύ των οποίων ο κύριος είναι ότι θα κρατήσει τους πάντες στο σκάφος όσο το δυνατόν πιο υγιείς, κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό λαμβάνοντας υπόψη την έλλειψη ιατρικών προμηθειών και γιατρών στον σταθμό.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες υποβάλλουν τους υποψηφίους σε ένα τόσο δυναμικό πρόγραμμα εξετάσεων και δοκιμών, για να βοηθήσουν στη μείωση των πιθανοτήτων για τυχόν επείγοντα ιατρικά περιστατικά στον ISS.
Αυτός είναι επίσης ο λόγος που το πλήρωμα έχει ιατρική εκπαίδευση για την εκτέλεση βασικών πρώτων βοηθειών και διαδικασιών.
Ωστόσο, το διάστημα θέτει επίσης μια σειρά από μοναδικές προκλήσεις για το ανθρώπινο σώμα. Η έλλειψη βαρύτητας οδηγεί σε απώλεια οστών και μυών, καθώς το σώμα δεν χρειάζεται πλέον να εργάζεται τόσο σκληρά ενάντια στη βαρύτητα. Αυτό σημαίνει ότι το πλήρωμα πρέπει να διατηρήσει τα οστά και τους μύες του με ένα πρόγραμμα προπόνησης που έχει σχεδιαστεί για να βεβαιωθεί ότι δεν πάσχει από ατροφία.
Δεν είναι ασυνήθιστο για τους αστροναύτες να περνούν περισσότερες από δυόμισι ώρες ασκούμενοι στο γυμναστήριο του ISS, έξι ημέρες την εβδομάδα.
Η εγκατάσταση είναι εφοδιασμένη με ένα ποδήλατο γυμναστικής, έναν διάδρομο και μια προηγμένη συσκευή συσκευή άσκησης αντίστασης (ουσιαστικά μια μηχανή άρσης βαρών) που έχουν όλα προσαρμοστεί για χρήση στο περιβάλλον χαμηλής βαρύτητας του σταθμού, με ιμάντες για να κρατούν τον ασκούμενο στην θέση του.
Ο σταθμός είναι απίστευτα στενός
Ο σταθμός είναι πολύ μεγάλος, αλλά ο χώρος που διατίθεται στους αστροναύτες δεν είναι για κλειστοφοβικούς. Ο ISS είναι τόσο ογκώδης που μπορείτε να τον δείτε με γυμνό μάτι από τη Γη, όταν περνά από πάνω σας. Σύμφωνα με τη NASA, ο ISS έχει μήκος 109 μέτρα από το ένα άκρο στο άλλο, το οποίο είναι λίγο μικρότερο από ένα τυπικό γήπεδο ποδοσφαίρου.
Με βιώσιμη επιφάνεια πάνω από 465 τετραγωνικά μέτρα, ο ISS είναι εξοπλισμένος με επτά υπνοδωμάτια και δύο μπάνια. Αν αυτό κάνει τον ISS να ακούγεται ευρύχωρος, ξανασκεφτείτε το. Είναι μακρύς αλλά πολύ στενός. Σχεδόν κάθε τοποθεσία όπου το πλήρωμα περνάει τον χρόνο του είναι περιορισμένη.
Ένα βίντεο που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο από τον Ρώσο κοσμοναύτη Oleg Artemyev, και που μπορείτε να δείτε στην αρχή του κεφαλαίου αυτού, δίνει μια καλή ιδέα για το πώς είναι να ζεις στον ISS και να ταξιδεύεις μέσα σε αυτό το περιορισμένο εσωτερικό χώρο.
Τα πλάνα δείχνουν πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να μετακινηθείτε στους μικρούς χώρους, με το πλήρωμα να χρειάζεται συχνά να σέρνεται ή να κάνει ελιγμούς μέσα από μικροσκοπικές τρύπες.
Ένα μικρό τουρ μπορείτε να κάνετε και από εδώ
Η χρήση τουαλέτας είναι μια πρόκληση
Οι πιο συνηθισμένες κινήσεις γίνονται περίπλοκες στον ISS καθώς οι περιβαλλοντικές συνθήκες στο ISS τις καθιστούν πιο δύσκολες. Ακόμα και το να πάτε στην τουαλέτα είναι μπελάς, αφού η μικροβαρύτητα εμποδίζει μια τουαλέτα στο διάστημα να είναι αποτελεσματική, καθώς οι αστροναύτες δεν μπορούν να βασίζονται στην απλή πτώση των απορριμμάτων στην λεκάνη.
Χωρίς τη βοήθεια της βαρύτητας, τα ούρα, τα περιττώματα και άλλα απόβλητα θα μπορούσαν εύκολα να πετάνε και να προκαλέσουν όλεθρο. Κανείς δεν θέλει να έρθει σε επαφή με ανθρώπινα απόβλητα και τα απόβλητα θα μπορούσαν επίσης να βλάψουν τον ευαίσθητο εξοπλισμό.
Σήμερα, το πλήρωμα του ISS χρησιμοποιεί μια εξελιγμένη τουαλέτα κενού που σχεδίασε η NASA με κόστος περίπου 23 εκατομμυρίων δολαρίων και είναι πολύ πιο εύκολη στη χρήση από τα προηγούμενα μοντέλα, τόσο από άνδρες όσο και από γυναίκες αστροναύτες.
Αυτή η τουαλέτα διαθέτει δύο διαφορετικά μέρη, ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Ένας σωλήνας με χοάνη που κρατιέται σφιχτά στο δέρμα χρησιμοποιείται για την ούρηση, απορροφώντας όλο το υγρό καθώς περνά έξω από το σώμα. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες τουαλέτες, το πλήρωμα μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτόν τον εύκαμπτο σωλήνα ενώ στέκεται ή κάθεται, ώστε να είναι πιο άνετα.
Η αφόδευση απαιτεί από το εν λόγω άτομο να κάθεται σε ένα μικρό κάθισμα που δημιουργεί σφράγιση στο δέρμα, με την τουαλέτα να ενεργοποιεί αμέσως την αναρρόφηση για να απομακρύνει τα απόβλητα και να αποτρέψει την εξάπλωση τυχόν μυρωδιών. Στη συνέχεια, τα μαντηλάκια και το χαρτί απορρίπτονται σε ειδικούς κάδους, μαζί με τα γάντια που φορούν οι αστροναύτες σε όλη τη διαδικασία.
Το νερό είναι πολύτιμο
Η αποστολή προμηθειών στο ISS είναι μια δαπανηρή προσπάθεια. Όσο πιο βαρύ είναι ένα διαστημόπλοιο, τόσο περισσότερα καύσιμα θα χρειαστεί για να φτάσει στο σταθμό, αυξάνοντας κατά πολύ το κόστος.
Φανταστείτε ότι η NASA υπέγραψε συμβόλαια με τη SpaceX και την Orbital Science για την παράδοση φορτίων στον ISS με κόστος 1 δισεκατομμύριο δολάρια για κάθε αποστολή. Αναλογικά με ένα χοντρό υπολογισμό, ένα μπουκάλι νερό πιάνει σε κόστος τα 10.000 δολάρια.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη δαπάνη, είναι πολύ λογικό η NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες να θέλουν να ανακυκλώνουν όσο το δυνατόν περισσότερο νερό, ώστε είτε να εξοικονομήσουν χρήματα, είτε να χρησιμοποιήσουν το χώρο για άλλα φορτία.
Ενώ το ρωσικό πλήρωμα του ISS δεν ανακυκλώνει τα ούρα του, η αμερικανική πλευρά κάνει ακριβώς αυτό. Η NASA και οι συμμαχικοί αστροναύτες ανακυκλώνουν έως και το 98% της περιεκτικότητας σε νερό των ούρων, διαχωρίζοντας το νερό από τα άλλα απόβλητα. Αυτό τους βοηθά να ανακτούν 6.000 λίτρα νερού κάθε χρόνο μέσω του Συστήματος Περιβαλλοντικού Ελέγχου και Υποστήριξης Ζωής.
Το σύστημα αυτό εξαγάγει νερό όχι μόνο από την ούρηση αλλά και από τον ιδρώτα των μελών του πληρώματος που υπάρχει στον αέρα μέσω αφυγραντήρων.
Στο φιλτραρισμένο νερό προστίθεται ιώδιο, έτσι ώστε το πλήρωμα να μπορεί να το πιει με ασφάλεια. Οι αστροναύτες στον ISS έχουν επιβεβαιώσει ότι η γεύση του δεν διαφέρει από το εμφιαλωμένο νερό και ότι απλά χρειάζεται λίγος χρόνος για να εξοικειωθούν με το γεγονός ότι το νερό έχει ανακτηθεί από ούρα και άλλες πηγές.
Το φαγητό δεν είναι απόλαυση
Εκτός από το νερό και τη χρήση του μπάνιου, ένα άλλο βασικό στοιχείο που είναι απαραίτητο για να παραμείνει υγιές το πλήρωμα στο ISS είναι το φαγητό. Το περιβάλλον μικροβαρύτητας στον σταθμό μπορεί να κάνει την κατανάλωση γευμάτων αρκετά δύσκολη.
Είναι αδιανόητο να υπάρχουν ψίχουλα γιατί θα μπορούσαν εύκολα να ύπτανται και έτσι να δημιουργήσουν έναν ανθυγιεινό χώρο διαβίωσης ή ακόμη και να καταστρέψουν τον εξαιρετικά ευαίσθητο εξοπλισμό.
Ορισμένα τρόφιμα, όπως το ψωμί, απαγορεύονται εντελώς καθώς παράγουν πάρα πολλά ψίχουλα και απαιτούν ειδική μέθοδο παρασκευής. Τα γεύματα γενικά υπόκεινται σε επεξεργασία freeze-dry.
Με την μέθοδο freeze dry, η πρώτη ύλη παγώνει στιγμιαία σε χαμηλότερη θερμοκρασία από τους -40° και συγχρόνως πέφτει η ατμοσφαιρική πίεση με αποτέλεσμα η υγρασία από στέρεα μορφή (πάγος) να μετατρέπεται σε αέρια. Το προϊόν αυτής της επεξεργασίας μένει με 8% υγρασία ώστε να μπορεί να διατηρεί ένα σχήμα, διατηρεί την γεύση, δεν χρειάζεται συντηρητικά, ζυγίζει λιγότερο και δεν χαλάει.
Τα τρόφιμα συσκευάζονται συνήθως σε ειδικά δοχεία που βοηθούν στην αποφυγή της αιώρησης του περιεχομένου. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει Velcro ή μαγνήτες, διατηρώντας τα συσκευασμένα γεύματα προσκολλημένα σε μια επιφάνεια ενώ το πλήρωμα τρώει.
Ένα πράγμα που πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην έχουν σκεφτεί σχετικά με το φαγητό στο διάστημα είναι το πώς επηρεάζεται η γεύση. Η έλλειψη βαρύτητας κάνει τους αστροναύτες να υποφέρουν από συμφόρηση καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο ISS, με συνεχώς βουλωμένες μύτες και ιγμόρεια.
Αυτό μπορεί να μειώσει την αίσθηση της γεύσης και συχνά έχει ως αποτέλεσμα το πλήρωμα να αισθάνεται ότι το φαγητό είναι άνοστο. Για να καταπολεμηθεί αυτό, πολλά μέλη του πληρώματος θα επιλέξουν γεύματα με πιο έντονες γεύσεις, ώστε η κατανάλωση φαγητού να μην χάνει όλη την ευχαρίστησή της.
Υπάρχει εξαιρετικά σφιχτό πρόγραμμα
Το πλήρωμα του ISS έχει για κάθε ημέρα προσεκτικά προγραμματισμένες κινήσεις και μάλιστα με βήματα των πέντε λεπτών. Το Ops Planner, ένα τμήμα της NASA που είναι υπεύθυνο για τον προγραμματισμό της ημέρας κάθε μέλους του πληρώματος, καθορίζει τι θα κάνει ένας αστροναύτης κάθε στιγμή.
Από τη στιγμή που ξυπνούν μέχρι να πάνε για ύπνο, πρέπει να τηρούν ένα προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα που αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τον χρόνο τους. Ο ελεύθερος χρόνος τους είναι ελάχιστος.
Από τα γεύματα μέχρι τις προκαθορισμένες ώρες προπόνησης, ένας αστροναύτης έχει προγραμματίσει ολόκληρη την ημέρα του. Αυτό είναι επίσης λογικό επειδή αυτοί οι αστροναύτες συμμετέχουν σε μια ολόκληρη σειρά από ερευνητικά έργα και πειράματα, αλλά και από διαστημικούς περιπάτους εκτός του ISS, για συντήρηση.
Για παράδειγμα, η Peggy Whitson και ο Jack Fischer αφιέρωσαν πολύ χρόνο στο ISS πραγματοποιώντας ερευνητικά πειράματα. Καθ' όλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο σταθμό, μελέτησαν τα πάντα, από νέες θεραπείες για τον καρκίνο μέχρι τις επιπτώσεις της μικροβαρύτητας στο μάτι ενός αστροναύτη.
Το ζευγάρι εγκατέστησε επίσης εξοπλισμό στον ISS για τη μέτρηση των κοσμικών ακτίνων και συμμετείχε σε έρευνα για τον προσδιορισμό της ανάπτυξης βλαστοκυττάρων στο διάστημα.
Ο ύπνος είναι μία πρόκληση
Ο ύπνος είναι μια άλλη βασική σωματική λειτουργία που γίνεται με δυσκολία όταν βρίσκεστε στο διάστημα. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη βαρύτητας στο περιβάλλον του ISS, καθώς είναι μακριά από τη βαρυτική έλξη της Γης.
Σε αντίθεση με τη Γη, όπου μπορείτε να ξαπλώσετε σε ένα κρεβάτι, η μικροβαρύτητα του ISS το καθιστά αδύνατο. Ωστόσο, ο ύπνος είναι σημαντικός, καθώς η κούραση θα μπορούσε να επηρεάσει την ικανότητα ενός αστροναύτη να εκτελεί βασικές εργασίες και να παραμένει υγιής ενώ βρίσκεται στο διάστημα.
Για να ξεκουραστεί σωστά το πλήρωμα του ISS κοιμάται σε ειδικά χτισμένους χώρους ύπνου που έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος με έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Μόλις μπουν σε αυτόν τον χώρο, μπαίνουν σε έναν υπνόσακο και δένονται στον τοίχο για να μείνουν στη θέση τους.
Χωρίς αυτά τα προσαρτήματα, μπορεί να ίπτανται, προκαλώντας ζημιά στον σταθμό ή τραυματισμό στον εαυτό τους. Μπορούν επίσης να κάνουν χρήση του Velcro για να κρατήσουν το κεφάλι τους ακουμπισμένο σε μαξιλάρια που είναι δεμένα στη θέση τους.
Η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να τη συνηθίσετε. Ο συνταξιούχος αστροναύτης Scott Kelly είπε στο Travel and Leisure ότι η έλλειψη κουβερτών και μαξιλαριών είναι απίστευτα περίεργη.
Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Όλη μας τη ζωή, κοιμόμαστε με κουβέρτες και νιώθουμε αυτή την πίεση. Έτσι, όταν δεν το έχετε πια, σας φαίνεται λίγο περίεργο.”
Δεν υπάρχει ησυχία
Aν θέλετε να πάτε στον ISS για να μην ακούμε την φασαρία της πόλης, μάλλον δεν τα υπολογίσατε καλά.
Ο ISS ζυγίζει περισσότερους από 400 τόνους και είναι γεμάτος με αμέτρητα κομμάτια εξοπλισμού και τεχνολογίας που όχι μόνο κρατούν τον σταθμό σε λειτουργία αλλά και βοηθούν το πλήρωμα να πραγματοποιήσει έρευνες και πειράματα ενώ βρίσκεται στο διάστημα.
Υπάρχουν επίσης τα ζωτικής σημασίας συστήματα υποστήριξης της ζωής που κάνουν το περιβάλλον φιλόξενο για τον άνθρωπο, ανακυκλώνοντας συνεχώς τον αέρα και το νερό. Όλα αυτά δεν είναι αθόρυβα και αντίθετα συνθέτουν έναν δυνατό μόνιμο βόμβο που δεν εξαφανίζεται ποτέ.
Ο πρώην αστροναύτης Τόμας Τζόουνς είπε στο Smithsonian Magazine ότι το πλήρωμα του ISS τις πρώτες μέρες του σταθμού έπρεπε να φορέσει ωτοασπίδες για να αποτρέψει βλάβη στην ακοή τους.
Ωστόσο, οι αναβαθμίσεις στα συστήματα του σταθμού έχουν μειώσει τον θόρυβο του περιβάλλοντος και αυτός έχει πέσει σε πιο αποδεκτό επίπεδο. Παρόλα αυτά παραμένει συνεχής και μπορεί να σας αποσπάσει την προσοχή, τουλάχιστον στην αρχή.
“Τη νύχτα, τα μέλη του πληρώματος κοιμούνται στους ηχομονωμένους χώρους, δίνοντας στα αυτιά τους την ευκαιρία να ξεκουραστούν και να αναρρώσουν”, εξήγησε ο Τζόουνς. “Ο τακτικός έλεγχος με ακοόγραμμα βοηθά το πλήρωμα να ανιχνεύσει τυχόν αλλαγές στην ακοή του, πριν προκληθεί μόνιμη βλάβη.”
