Ο Ψηφιακός ακτιβισμός είναι συνήθως μη βίαιος και τείνει να λειτουργεί καλύτερα όταν συνεργάζονται social media σε συνδυασμό με οργανώσεις στο επίπεδο του δρόμου, σύμφωνα με μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.
Τα ευρήματα προέρχονται από μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 20 Νοέμβριου από το Ερευνητικό Πρόγραμμα Digital Activism που τρέχει ο Philip Howard, καθηγητής επικοινωνίας και ενημέρωσης στο πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Το πρόγραμμα εγκαινιάστηκε από τον Howard το 2012 και εφαρμόζει αυστηρές εμπειρικές μεθόδους των κοινωνικών επιστημών για τη μελέτη του παγκόσμιου ψηφιακού ακτιβισμού.
“Είναι η μεγαλύτερη έρευνα για τον ψηφιακό ακτιβισμό που έχει γίνει ποτέ ” αναφέρει είπε ο Howard. “Εξετάσαμε περίπου 2.000 περιπτώσεις κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 20 ετών, με μια πολύ εστιασμένη ματιά στα τελευταία δύο χρόνια.”
Ο Howard και οι συνεργάτες του Frank Edwards και Mary Joyce , δύο διδακτορικοί φοιτητές, επέβλεπαν 40 φοιτητές που ανέλυαν και αξιολογούσαν ειδήσεις από πολίτες και επαγγελματίες δημοσιογράφους που περιέγραφαν εκδηλώσεις ψηφιακού ακτιβισμού σε όλο τον κόσμο. Μετά από ένα χρόνο έρευνας και διύλισης των γεγονότων παρουσίασαν 500 καλά αποδεδειγμένες περιπτώσεις που αντιπροσωπεύουν περίπου 150 χώρες. Η έρευνα πήρε μια ιδιαίτερα εστιασμένη ματιά στα τελευταία δύο χρόνια.
Ο Howard είπε ότι ένα από τα κύρια ευρήματά τους είναι ότι ο ψηφιακός ακτιβισμός τείνει να μην είναι βίαιος, παρά τα όσα μπορεί να πιστεύουν κάποιοι.
“Στις ειδήσεις ακούμε ότι ο online ακτιβισμός πραγματοποιείται από ανώνυμους ή διαδικτυακούς τρομοκράτες hacker που προκαλούν το πρόβλημα και παραβιάζουν συστήματα”, δήλωσε ο Howard. “Αλλά αυτό είναι μόνο το 2 ή 3 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι κατά μέσο όρο από άτομα με μια μέτρια πολιτική ατζέντα” που δεν περιλαμβάνει hacking ή συγκεκαλυμμένο έγκλημα.
Τι άλλο παρουσιάζει η έρευνα :
Ψηφιακές εκστρατείες ακτιβισμός τείνει να είναι πιο επιτυχής όταν εξαπολύεται εναντίον κυβερνήσεων και όχι εναντίον επιχειρήσεων. Έχουν υπάρξει πολλές ακτιβιστικές απόπειρες ενάντια σε εταιρείες, αλλά δεν φαίνεται να έχουν καταφέρει αυτά που κατάφεραν διαδηλώσεις που είχαν σαν στόχο κυβερνήσεις.
Ο αποτελεσματικός ψηφιακός ακτιβισμός χρειάζεται τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά το Twitter από μόνο του δεν φτάνει, χρειάζεται και η κινητοποίηση στο δρόμο.
Οι κυβερνήσεις εξακολουθούν να υστερούν στη χρήση και τη γνώση των social media.
Ο Howard ανέφερε ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες, στο σύνολό τους, “είναι τα μαγικά συστατικά , ειδικά όταν ο στόχος είναι μια κυβέρνηση. Είναι μια πραγματική συνταγή για επιτυχία.”
Η έρευνα αφήνει αναπάντητα ερωτήματα που περιλαμβάνουν γιατί υπάρχουν περιφερειακές ανισότητες ανάμεσα στη χρήση ψηφιακών εργαλείων, γιατί αφού τα τηλέφωνα είναι διαδεδομένα δεν χρησιμοποιούνται γραπτά μηνύματα και τέλος αν τα εξωτερικά πολιτικά, τα κοινωνικά ή τα πολιτιστικά φαινόμενα επηρεάζουν τα σχέδια και την αποτελεσματικότητα του ψηφιακού ακτιβισμού.
Η χρηματοδότηση για την έρευνα αυτή προήλθε από το Ινστιτούτο για την Ειρήνη των Ηνωμένων Πολιτειών, το Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών και από το Τμήμα Επικοινωνίας του Πανεπιστήμιου της Ουάσιγκτον.
foto: theguardian.com
