Το Electronic Frontier Foundation (EFF) δημοσίευσε μια εκτενή μελέτη για τις κρυφές τεχνικές και μεθόδους που χρησιμοποιούν online οι πάροχοι υπηρεσιών για τη συλλογή και παρακολούθηση των προσωπικών μας πληροφοριών και δραστηριοτήτων μας.
Την περασμένη Δευτέρα, καθώς οι αγοραστές λεηλατούσαν τα ηλεκτρονικά καταστήματα λόγω της Cyber Monday, το EFF κυκλοφόρησε το “Behind the One-Way Mirror,”, το οποίο περιγράφει τις μεθόδους εποπτείας που χρησιμοποιούν οι εταιρείες στο παρασκήνιο.
Το paper αποκαλύπτει πάρα πολλούς μεθόδους παρακολούθησης, όπως το fingerprinting, τα αόρατα pixel images, τα social widgets, το mobile tracking, και τηη αναγνώριση προσώπου που χρησιμοποιούνται από τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες Amazon, Facebook, Google, Twitter, καθώς και αμέτρητους “μεσίτες” δεδομένων, για το “ποιοι είμαστε, τι μας αρέσει, πού πηγαίνουμε και ποιοι είναι οι φίλοι μας “.
Η παρακολούθηση από τρίτους είναι συνήθως αόρατη με γυμνό μάτι. Ο κώδικας, οι εικόνες και τα plugins μπορούν να περιέχουν λειτουργίες που παρακολουθούν την περιήγηση, τις δραστηριότητες, τις αγορές, τη διάρκεια των επισκέψεων, την εμπλοκή των διαφημίσεων, ενώ τα κλικ μπορούν να συνδέσουν διαφορετικές πηγές δεδομένων για να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο προφίλ του ψηφιακού σας εαυτού.
Σύμφωνα με το EFF, για παράδειγμα, το Facebook χρησιμοποιεί αόρατα “conversion pixels” για τη συλλογή δεδομένων από ιστότοπους τρίτων και για την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας των διαφημίσεων. Η Google χρησιμοποιεί πληροφορίες τοποθεσίας για την παρακολούθηση των επισκέψεων των χρηστών σε κανονικά καταστήματα και χρησιμοποιεί αόρατα pixel images για την παρακολούθηση. Οι έξυπνες οικιακές συσκευές, όπως οι Amazon Echo και Google Home, συλλέγουν δεδομένα ήχου.
Τα μοναδικά αναγνωριστικά είναι τα στοιχεία που μπορούν να συνδέσουν τις επισκέψεις μας σε όλο το διαδίκτυο. Με κώδικες παρακολούθησης, cookies, διευθύνσεις MAC, ονόματα χρηστών, αριθμοί τηλεφώνου, διευθύνσεις IP ή αναγνωριστικά συσκευών η παρακολούθηση και ο εντοπισμός γίνεται παιχνίδι σε ακατάλληλα χέρια.
Όμως η αργή συσσώρευση των δεδομένων μας από τις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες είναι αιτία σοβαρών ανησυχιών.
“Αυτά τα μικρά σημεία μπορούν να συνδυαστούν και να αποτελέσουν ένα εξαιρετικά αποκαλυπτικό σύνολο”, αναφέρει το EFF.
“Οι trackers συγκεντρώνουν δεδομένα από τα κλικ, τα impressions, τα taps και τη μετακίνηση του δείκτη. Φτιάχνουν προφίλ συμπεριφοράς, τα οποία μπορούν να αποκαλύψουν τα πολιτικά πιστεύω, την θρησκεία, τη σεξουαλική ταυτότητα και δραστηριότητα, τη φυλή και την εθνικότητα, το επίπεδο εκπαίδευσης, το εισόδημα, τις αγοραστικές συνήθειες, την κατάσταση υγείας και άλλα.”
Το paper αναφέρει ότι η Google συλλέγει δεδομένα για πάνω από το 80 τοις εκατό της επισκεψιμότητας του ιστού. Η διαφήμιση είναι αναμφισβήτητα η κυρίαρχη δύναμη πίσω από τη συλλογή δεδομένων.
Στην εταιρική σφαίρα, τα δεδομένα είναι πολύτιμα και οι εταιρείες που κυριαρχούν στο χώρο μπορούν να αξιοποιήσουν τις πληροφορίες για να εξαπλωθούν ακόμα περισσότερο.
“Οι εταιρείες μονοπώλια ή σχεδόν μονοπώλια μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους στην αγορά για να δημιουργήσουν δίκτυα παρακολούθησης, να παρακολουθήσουν και να ξεπεράσουν τους μικρότερους ανταγωνιστές τους. Μπορούν να εκμεταλλευτούν την ιδιωτική ζωή των καταναλωτών για το δικό τους οικονομικό πλεονέκτημα”, αναφέρει το EFF.
Το αποκαλυπτικό paper περιγράφει και τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί αυτό. Η πρώτη κοινή μέθοδος (χρησιμοποιείται πάρα πολύ από την Google και το Facebook), είναι να «πιέσουν» τους εκδότες να εγκαταστήσουν κώδικες παρακολούθησης, για να μπορέσουν να προσελκύσουν περισσότερη κίνηση στις επιχειρήσεις τους.
“Η Google, το Facebook και η Amazon λειτουργούν σαν δίκτυα διαφημίσεων τρίτων μερών που ελέγχουν από κοινού τα δύο τρίτα της αγοράς”, αναφέρει το paper. “Αυτό σημαίνει ότι οι εκδότες που επιθυμούν να δημιουργήσουν έσοδα από το περιεχόμενό τους δυσκολεύονται να αποφύγουν τον κώδικα παρακολούθησης διαφημίσεων των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών.”
Η ευρεία παρακολούθηση είναι προνόμιο λίγων εταιρειών, κάτι που δεν ευνοεί τον ανταγωνισμό, ειδικά όταν συλλέγουν πολύ προσωπικά δεδομένα.
“Η ιδιωτικότητα συχνά πλαισιώνεται σαν θέμα προσωπικής ευθύνης, αλλά ένα τεράστιο μέρος των δεδομένων που κυκλοφορούν συλλέγονται παράνομα, κρυφά και ατιμωρητί. “
