Ήμουν σε ένα σύστημα που δεν είχε αυτό το hack, και μου θύμισε πόσο χρήσιμο είναι. Έτσι σκέφτηκα ότι θα το μοιραστώ με άλλους.
Μερικοί από εσάς μπορεί να γνωρίζετε για τις εντολές pushd και popd. Το pushd είναι σαν το cd, αλλά παρακολουθεί και θυμάται το πού ήσουν. Στη συνέχεια, μπορείτε να εμφανίσετε όσα επίπεδα θέλετε. Είναι σαν cd αλλά κρατάει ιστορικό όχι μόνο για την τελευταία φορά που το χρησιμοποιήσατε.
Το μεγάλο πρόβλημα που έχω με το pushd και το popd είναι ότι για να δουλέψει το popd, πρέπει να θυμηθώ να κάνω pushd πρώτα.
Αλλά, όπως οι περισσότεροι, από προεπιλογή, δίνω εντολές στο τερματικό χρησιμοποιώντας την εντολή cd. Μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποιώ ότι το popd θα μπορούσε να είναι χρήσιμο.
Τώρα το hack.
Απλώς περάστε τον παρακάτω κώδικα στο ~ /.bashrc:
[pastacode manual=”function%20cd%0D%0A%7B%0D%0A%20%20%20%20if%20%5B%20%24%23%20-eq%200%20%5D%3B%20then%0D%0A%20%20%20%20%20%20%20%20pushd%20~%20%3E%20%2Fdev%2Fnull%0D%0A%20%20%20%20elif%20%5B%20%22%20%241%22%20%3D%20%22%20-%22%20%5D%3B%20then%0D%0A%20%20%20%20%20%20%20%20pushd%20%22%24OLDPWD%22%20%3E%20%2Fdev%2Fnull%0D%0A%20%20%20%20else%0D%0A%20%20%20%20%20%20%20%20pushd%20%22%24%40%22%20%3E%20%2Fdev%2Fnull%0D%0A%20%20%20%20fi%0D%0A%7D” provider=”manual” lang=”php”/]
Και ξεκινήστε ένα νέο shell. Από εκείνο το σημείο και μετά, το cd θα τρέχει το pushd και το popd θα είναι πάντα διαθέσιμο όταν το χρειάζεστε.
Έχετε μια συμβουλή ή ένα κόλπο που θέλετε να μοιραστείτε; Αν ναι, γράψτε ένα σχόλιο και θα το δώσουμε σαν δημοσίευση για όλους.
