Η τελευταία ανακάλυψη του Χάρβαρντ δείχνει ότι οι γαλαξίας μας Milky Way πετάει μπαλάκια στον γαλαξία Ανδρομέδα και το ανάποδο.
Στο κέντρο του γαλαξία μας, 26.000 έτη φωτός μακρυά από τη Γη, ζει μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα που ονομάζεται Τοξότης Α*. Η μάζα του, που ισοδυναμεί με περίπου τέσσερα εκατομμύρια ήλιους, εκτείνεται σε οκτώ εκατομμυρία μίλια, απόσταση μικρότερη από την απόσταση μεταξύ του Ερμή και Ήλιου. Περιττό να πούμε, ότι είναι ένα αρκετά παράξενο μέρος, γι ‘αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί καμία έκπληξη που παρουσιάζει περίεργη συμπεριφορά.
Η μαύρη τρύπα Τοξότης Α* δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μασάει αστέρια και να φτύνει τα λείψανά τους, με τη μορφή σφαιρών αερίου μεγέθους πλανήτη, τα οποία ταξιδεύουν με απίστευτες ταχύτητες. Όμως, η νέα έρευνα που παρουσιάστηκε αυτή την εβδομάδα στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας 2017 καταδεικνύει ότι η μαύρη τρύπα του Γαλαξία μας πιθανά παίζει το παιχνίδι του “κοσμικού spitball”.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της έρευνας Eden Girma, μεταπτυχιακό φοιτητή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και το μέλος αυτής Banneker από το ινστιτούτο Aztlán, κάθε 10.000 χρόνια περίπου ένα άτυχο σύμπλεγμα αστέρων πολύ κοντά στην μαύρη τρύπα Τοξότης Α*, πέφτει μέσα στην θανατηφόρο παλιρροϊκή αγκαλιά της.
Κατά τη διάρκεια των 50 προσομοιώσεις αυτών των αλληλεπιδράσεων, ο Girma και ο μέντορας του James Guillochon, αστροφυσικός του Χάρβαρντ, παρατήρησαν ότι κομμάτια από τα αστέρια μπορούν να πήξει σαν μπάλες φυσικού αερίου που κυμαίνονται σε μέγεθος από το μέγεθος του πλανήτη Ποσειδώνα μέχρι και πολλαπλές φορές μεγαλύτερο από τον Δία. Το ακραίο περιβάλλον της μαύρης τρύπας πετάει σαν καταπέλτης αυτές τις μπάλες στο διάστημα με ταχύτητες 20 εκατομμύρια μίλια ανά ώρα, τόσο γρήγορα μπορούν να ξεφύγουν εντελώς από το γαλαξία.
Τα πειράματα τους έδειξαν ότι ένα ποσοστό 95 τοις εκατό αυτών των αντικειμένων και με αυτή την ταχύτητα πετάνε προς το διαγαλαξιακό διάστημα και ίσως φτάνουν σε γειτονικούς γαλαξίες όπως της Ανδρομέδας. Ομοίως, ο Guillochon ανέφερε, ότι ο γαλαξίας της Ανδρομέδας που έχει και αυτός μία υπερμεγέθης μαύρη τρύπα μπορεί να εκτοξεύσει παρόμοια αστρικά βλήματα πίσω στο Γαλαξία μας.
Το υπόλοιπο των αντικειμένων που δεν καταφέρνουν να βγουν από το γαλαξία είτε κλειδώνονται σε τροχιά γύρω από τον Τοξότη Α*, είτε μεταναστεύουν στις εξωτερικές περιοχές του Γαλαξία μας. Μερικά μπορεί να είναι μόνο μερικές εκατοντάδες έτη φωτός από τη Γη.
Προς το παρόν, κανείς δεν έχει πραγματικά παρατηρήσει οπτικά οποιοδήποτε από αυτά τα αντικείμενα, αλλά τα παρατηρητήρια επόμενης γενιάς, όπως το Large Synoptic Survey Telescope και το James Webb Space Telescope μπορεί να τα εντοπίσουν. Μέχρι τότε, αρκεστείτε στο ότι οι δύο αυτοί γαλαξίες πετάνε πλανήτες ο ένας στον άλλον σαν μικρά παιδιά.
