Ο όρος “προσωπικά δεδομένα”, αναφέρεται σε κάθε πληροφορία η οποία αφορά ταυτοποιημένο ή ταυτοποιήσιμο φυσικό πρόσωπο, δηλαδή σε πληροφορίες φυσικών προσώπων, όπως ονοματεπώνυμο, ταχυδρομική διεύθυνση, ηλεκτρονική διεύθυνση, τηλέφωνο επικοινωνίας, επικοινωνίες κ.ά., οι οποίες προσδιορίζουν ή μπορούν να προσδιορίσουν την ταυτότητά σας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπόσχεται να προστατεύει τα προσωπικά σας δεδομένα και να σέβεται την ιδιωτική σας ζωή. Η πολιτική για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της συλλογής και επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα βασίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2018/1725.
Το δικαίωμα όμως στην ιδιωτικότητα δεν είναι εγγυημένο για όλους και το δικαίωμα προστασίας των προσωπικών δεδομένων δεν είναι απόλυτο όπως θα δούμε παρακάτω.
Η αντίφαση
Στην σύγχρονη κοινωνία η ιδιωτικότητα αναγνωρίζεται σαν ένα μείζον ανθρώπινο δικαίωμα και κατοχυρώνεται από κάποιο νομοθετικό πλαίσιο.
Από την άλλη όμως, ασκείται μία ισχυρή πίεση για την συλλογή πληροφοριών στο όνομα της δημοκρατίας και του ελέγχου της συμπεριφοράς από τις Αρχές. Έτσι πολλές φορές παρατηρούμε “νομιμοποίηση” των παραβιάσεων της ιδιωτικής ζωής πολιτικών και ιδιωτών πολιτών. Ενισχυτικές στην παραπάνω αντιφατικότητα είναι οι διατάξεις της συνθήκης του Maastricht και της συνθήκης του Schengen.
Έτσι το κράτος εγγυητής της ελευθερίας μας και της ιδιωτικότητάς μας καθίσταται ο κύριος “νόμιμος” παραβάτης των ατομικών μας δικαιωμάτων.
Πωλητικές απορρήτου
Η ιδιωτικότητα των πολιτικών απόψεων προκαλεί ανησυχίες από τότε που εμφανίστηκαν στην αρχαιότητα τα συστήματα ψηφοφορίας. Η μυστική ψηφοφορία είναι το απλούστερο και πιο διαδεδομένο μέτρο για να εξασφαλιστεί ότι οι πολιτικές απόψεις δεν είναι γνωστές σε κανέναν εκτός από τους ίδιους τους ψηφοφόρους.
Η χρήση της δε, είναι σχεδόν παγκόσμια στις σύγχρονες δημοκρατίες και θεωρείται βασικό δικαίωμα της ιθαγένειας. Στην πραγματικότητα, ακόμη και όταν άλλα δικαιώματα ιδιωτικού απορρήτου δεν υπάρχουν, αυτό το είδος της ιδιωτικότητας πρέπει να υπάρχει, αν και μερικές φορές δεν είναι εφικτό. (Zetter, Kim (2018-02-21). “The Myth of the Hacker-Proof Voting Machine” (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331.)
H Cambridge Analytica ήταν η εταιρεία δεδομένων που εργαζόταν για την προεκλογική εκστρατεία του Donald Trump (το 2016). Στο πλαίσιο των εργασιών της για την συλλογή δεδομένων, η Cambridge Analytica δημιούργησε εφαρμογές του Facebook που συνέλεγαν δεδομένα από δεκάδες εκατομμύρια χρήστες χωρίς την συγκατάθεσή τους. Από την ανάλυση αυτών των δεδομένων, η Cambridge Analytica προμήθευσε στον κ. Trump συγκεκριμένες προτάσεις για να προσεγγίσει καλύτερα το κοινό (αναποφάσιστους και μη) ούτως ώστε να γίνει Πρόεδρος.
Αυτό φαίνεται να συμβαίνει όταν η κάθε πολιτική απορρήτου επηρεάζεται από το κεφάλαιο.
Παραδείγματα έχουμε δει πολλά, και μπορούμε να υπενθυμίσουμε κατάφωρες παραβιάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί από μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες (Google, Facebook) ή και από υπηρεσίες Ασφαλείας (ονόματα δεν λέμε).
Αυτό που συμβαίνει συνήθως μετά την ανακάλυψη μιας ασυδοσίας από κάποια εταιρεία ή μια κυβερνητική μυστική υπηρεσία, στην καλύτερη είναι αλλεπάλληλες δημοσιεύσεις στα ΜΜΕ, ένα πρόστιμο για τα μάτια του κόσμου, και οι παρακολουθήσεις συνεχίζονται…
Γιατί οι κρατικοί μηχανισμοί και τα ιδιωτικά συμφέροντα κερδίζουν περισσότερα από αυτά που χάνουν.
Προ ετών, κατηγορήθηκα, διώχθηκα ποινικά και εκδιώχθηκα από την εργασία μου από την δήθεν παραβίαση των προσωπικών δεδομένων ενός μεγαλοστελέχους της τράπεζας που εργαζόμουν.
Στη σωρεία δικαστικών αγωγών που μου κατέθεσαν η τράπεζα και το μεγαλοστέλεχος, επικαλούνταν πως έκανα κάτι που θα ήταν αδύνατο να κάνω, μιας και έγιναν με κωδικούς του συστήματος του Τειρεσία, τρίτων. Τρίτων που είτε έγιναν μάρτυρες κατηγορίας μου, είτε -όσοι αρνήθηκαν να που ψέματα σε βάρος μου (σ.σ. μόνο ένας συν/φος αρνήθηκε) διώχθηκε ποινικά ΚΑΙ αυτός από την τράπεζα και το μεγαλοστέλεχος, ενώ οι “σύμμαχοι” της τράπεζας και του μεγαλοστελέχους, ούτε εδιώχθησαν, αλλά κάποιοι εξ αυτών είχαν και τα τυχερά τους …
Όμως “η ζωή είναι μεγάλη πόρνη” και :
Α) η τράπεζα έχασε στα δικαστήρια, όπως έχασε και το στέλεχος της,
Β) η συντριπτική πλειοψηφία των μαρτύρων υπεράσπισης των δύο τους, είτε (ορισμένοι εξ αυτών) μου ζήταγαν συγνώμες, είτε (άλλοι εξ αυτών) ήλθαν μια φορά μόνο στις δίκες και μετά, σε εφετεία και σε επαναλήψεις δικών μου, δεν πάτησαν,
Γ) ο βασικός μου διώκτης, το στέλεχος, όταν έχασε ότι είχε και δεν είχε από τα χρήματά ΣΕ ΤΖΟΓΟ εκατομμυρίων € που είχε, μου ζήταγε συγνώμες και ειρήνη,
Δ) η τράπεζα πτώχευσε αποδεικνύοντας ότι ήταν -τουλάχιστον- σαθρή
Ε) εγώ δεν πήρα ούτε cent ως αποζημίωση και εξακολουθώ να αγωνίζομαι δικαστικά επ’ αυτού
ΣΤ) δεν πήρα ούτε cent από τον ΟΑΕΔ λόγω των μηνύσεων που μου κατέθεσαν οι δύο αυτές οντότητες (τραπεζική εταιρεία και το στέλεχος της)
Ζ) ο περίγυρος του στελέχους, διαλύθηκε οικονομικά
και πάρα πολλά ακόμη …
Τα αναφέρω όλα αυτά -πιθανότατα off topic- σύμφωνα με κάποιους, όχι για άλλο λόγο αλλά για να καταλήξω σε μια λεπτομέρεια, σύμφωνα με την οποία : όταν έστειλα -κατόπιν καταγγελιών μου- στην τράπεζα i) οικονομική Εισαγγελία ii) ΣΔΟΕ, iii) οικονομική αστυνομία, το συνολικό κλιμάκιο που την “επισκέφθηκε” για ελέγχους, η τράπεζα επικαλέστηκε ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ και τα προσωπικά δεδομένα και, κατόπιν αυτών, οι Ελεγκτές, … όπως πήγαν – έτσι έφυγαν …
Άπραγοι ! (και η καταστροφή της τράπεζας συνεχίστηκε για 4-5 έτη, μέχρι την μέρα που βάρεσε κανόνι).
Ταυτόχρονα, θα αναφέρω και την “πολιτική απορρήτου” που επικαλούνται οι “μεγάλοι τραπεζικοί οργανισμοί” και οι “προστάτες” τους, αναφορικά με τα δεδομένα που πωλούν ΠΑΡΑΝΟΜΑ σε funds και εισπρακτικές. Παράνομα και ας έχουν εκδοθεί … “νόμοι” υπεράσπισης των “δικαιωμάτων” των παλιανθρώπων.
Με άλλα λόγια, σύντομα, θα πληκτρολογεί κάποιο νέο παιδί τη λέξη “χίτλερ” (επίτηδες τον γράφω με μικρό “χ”) και το google θα απαντά με το : “Ορισμένα αποτελέσματα μπορεί να έχουν καταργηθεί με βάση τον ευρωπαϊκό νόμο προστασίας δεδομένων”. Και δε θα το λέει μόνο στον επί παραδείγματι αναφερόμενο από εμέ χίτλερ αλλά και σε σύγχρονους μεγαλοδικηγόρους, μεγαλοδικαστές, τραπεζίτες, απατεώνες, αλήτες και γενικότερα σε υπανθρώπους και υποκείμενα του κοινού ποινικού δικαίου.
Προσωπικά δεν μετάνιωσα για τίποτα απ όσα αγωνίστηκα, ενώ συνάμα, επειδή όπως προείπα “η ζωή είναι μεγάλη πόρνη” και επειδή ορισμένοι … μετοίκισαν εις Κύριον (σ.σ. αν ο Θεός θέλει ας τους συγχωρέσει, εγώ δεν δύναμαι) και επειδή νέα, σοκαριστικά, εμετικά, αποτρόπαια εγκληματικά στοιχεία ήλθαν στο ΦΩΣ, για άλλη μια φορά διαπίστωσα στη ζωή μου πως οι “ντιρεκτίβες” και οι “προστάτες”, ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ, δεν προστατεύουν τους καθημερινούς ανθρώπους, αλλά όσους θα έπρεπε (επιεικώς) να βρίσκονται ΙΣΟΒΙΩΣ (με την πλήρη έννοια της λέξης) στις φυλακές.
Γιώργο του iguru, αν κάποιες έννοιες, λέξεις, “ορολογίες” και ρήσεις, αντίκεινται στον καθ΄ όλα σεβαστό και αγαπημένο ετούτο χώρο που με έχει Τιμήσει με τον τρόπο του, το συνολικό σχόλιο κόψε το.
Υστερόγραφο : ίσως, σύντομα ίσως, να υπάρξουν και στοιχεία πως κάποιες “εταιρείες” που “βρίσκουν” στοιχεία Πολιτών και τους κατακρεουργούν για τις καθυστερημένες τους δόσεις, να φανεί παντού πλέον ότι πωλούν, δίνουν, χρησιμοποιούν προσωπικά δεδομένα και για αλλότριους σκοπούς.
Από πωλήσεων (βλέπε διάφοροι πάροχοι ρεύματος και μεγαλοεταιρείες), μέχρι και … εταιρειών forex που καλούν με πλασματικά τηλεφωνικά νούμερα voip από Λονδίνο, Μάλτα, Κύπρο κλπ. Όμως αυτό είναι θέμα συζήτησης μια άλλης ημέρας και ενός άλλου “χώρου”.
Και ναι ! Η ΑΣΥΔΟΣΙΑ των πάντων ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ. Κρατώ όμως τις επιφυλάξεις μου για αν θα προλάβουμε να δούμε το δενδρύλλιο που φυτέψαμε να γίνεται δέντρο”, λόγω του πεπερασμένου της ζωής μας αλλά και όσων μας “στέλνουν” ως επισκέπτες μέσα στα ξημερώματα, όσοι δεν θέλουν να ασχολούμαστε με τα κτηνώδη τερατουργήματα τους …
Όπως και να έχει, ότι και να γίνει, δεν είμαστε ένας, δύο, πέντε, δέκα. Άρα : θα μας βρίσκουν, όπως θα βρίσκουν και τον σπόρο που φυτέψαμε, εμπρός τους ! Απέναντί τους.