Πάει περίπου ένας μήνας από τότε που το υπέργηρο (για τα σημερινά δεδομένα) pc μου, άρχισε να κάνει ορισμένα “τρελά”. Πρώτα απ’ όλα, σε επίπεδο BIOS έχανε τις ρυθμίσεις ώρας και ημερομηνίας. Παράλληλα, είτε σε περιβάλλον windows είτε σε linux, δίνοντας τερματισμό, το pc έσβηνε και μετά από 1-2’’ ξεκινούσε ξανά.
Έχοντας θεωρήσει το απλούστερο (σσ : τελείωσε η μπαταρία της μητρικής και θέλει άλλαγμα) το άφηνα για αύριο …
Μέχρι που το αύριο, ήταν χθες.
Άνοιξα το πλαϊνό καπάκι από το μηχάνημα, έβγαλα την πρίζα από το ρεύμα, πάτησα το κουμπί της εκκίνησης του υπολογιστή 2-3 φορές για να φύγει ο στατικός ηλεκτρισμός από τη μητρική και τα εξαρτήματα, πάτησα ξυπόλητος στο δάπεδο ακουμπώντας το χέρι μου στον τοίχο για μια στιγμή (για να φύγει επίσης ο όποιος στατικός ηλεκτρισμός από εμένα) και έβγαλα την μπαταρία.
Έβαλα την νέα, έκανα reset στην Bios μιας και το άνοιξα, ρύθμισα ώρα, ημ/νια, έκλεισα τα wake on lan κλπ και έβαλα το μηχάνημα σε λειτουργία.
Εδώ σημειώνω μια λεπτομέρεια. Στα windows έχω απενεργοποιήσει τη λειτουργία fast boot για διάφορους λόγους …
Έτρεξα λοιπόν τις ενημερώσεις των windows και έδωσα τερματισμό.
Καιιιιι … το μηχάνημα έκλεισε και έκανε πάλι επανεκκίνηση.
Σκέφτηκα πως η νέα μπαταρία ήταν χαλασμένη, πολυκαιρινή και την πέταξα. Ξανά η ίδια … ιεροτελεστία για τον στατικό ηλεκτρισμό, έβαλα άλλη, εκκίνηση, τερματισμός και το άθλιο … κουτί με εντόσθια πυριτίου, πλαστικού, χρυσού (στον επεξεργαστή και στις επαφές) κλπ έκανε επανεκκίνηση !
Ξήλωμα σε όλα ξανά, ξήλωμα και στα περιφερειακά μήπως κάτι, κάποιο καλώδιο, κάποια συσκευή (εκτυπωτής κλπ) κάνει κάποιο conflict.
Αποτέλεσμα μηδέν ! Το άθλιο σύστημα επέμενε να μένει πάντα συνδεδεμένο με μαγαζιά του Gates …
Τελικά σκέφτηκα και έκανα μια ερώτηση στο iGuRu.gr Group έχοντας μια ελαφρά υποψία πως : το μόνο που δεν ξήλωσα ήταν οι μνήμες και πως ίσως μια ή και οι δύο είχαν αποβιώσει.
Ομολογώ πως όλοι οι συνδαιτυμόνες της εκεί συζήτησης, έχοντας όρεξη να βοηθήσουν, πρότειναν τρία.
Α) τον έλεγχο στις μνήμες με το ξήλωμα τους και την τοποθέτηση μιας μίας μέχρι να δω πως συμπεριφέρεται το μηχάνημα
Β) το “ξύσιμο” των επαφών της μπαταριοθήκης έτσι ώστε να προληφθεί η περίπτωση κάποιας οξείδωσης που – πιθανά – δεν επέτρεπε το κλείσιμο του κυκλώματος της μπαταρίας και
Γ) τον οπτικό έλεγχο στους πυκνωτές της μητρικής, μήπως κάποιος είχε σκάσει.
Τελικά, έβγαλα τις μνήμες, έτριψα τις επαφές τους επάνω σε ένα βαμβακερό ύφασμα, μήπως και είχαν “κάτι” που προκαλούσε δυσλειτουργία και έξυσα απαλά τις επαφές της θήκης της μπαταρίας της μητρικής.
Και το πρόβλημα έπαψε να υπάρχει ! καθώς όντως η μία μνήμη, για λόγους που δεν ξέρω ήταν “ξεκούμπωτη” (σσ αναρωτιέμαι για πόσα χρόνια ήταν έτσι) αλλά και η υποδοχή της μπαταρίας είχε (πιθανότατα από την παλιά μπαταρία) μια κιτρινίλα επάνω στον θετικό της πόλο που προφανώς έκανε ζημιά.
Πιο πολύ γράφω αυτές τις αράδες, όχι τόσο μήπως και τύχει σε κάποιο συμπολίτη, αλλά διότι σκέφτηκα πως, δυστυχώς, τα παλιότερα χρόνια, τότε που “δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα”, θα είχα πετάξει τον πύργο και θα είχα πάει να αγοράσω ένα νέο σύστημα.
Κάνοντας έτσι δε, κυριολεκτικά θα πέταγα στα σκουπίδια κάτι που είχε δεκάδες εργατοώρες σχεδιασμού και κατασκευής επάνω του (σε επίπεδο κατασκευαστών) αλλά και πόρους που αντλήθηκαν από τη Φύση που θα πήγαιναν στράφι. Χωρίς ουσιαστικό λόγο και χωρίς πραγματική ζημιά. Και αυτό θα ήταν κρίμα.
Τέλος, αν με φοβίζει κάτι είναι πως, ορισμένοι δεν έχουν βάλει μυαλό. Όχι διότι έχουν “φράγκα” αλλά διότι δεν συνειδητοποιούν πως οι καιροί απαιτούν σκέψη και δράσεις (κι όχι “ευχολόγια” και “εξορκισμούς” …). Προφανώς όμως, ο καιρός που έπεται, θα τους στρώσει (όπως έστρωσε και εμένα που έψαχνα στα σκουπίδια να βρω την πρώτη εναλλακτική μπαταρία που πέταξα νομίζοντας πως και αυτή ήταν χαλασμένη, ενώ δεν ήταν).
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
